شبیه سازهای آموزشی و نقش آن در آموزش نیروهای انتظامی

Abstract

همانند سایر شیوه‏های آموزشی کلاس‏های حضوری دارای محدودیت‏های می‏باشد. حرکت از آموزش سنتی به سمت یادگیری موقعیتی شرایط جدیدی را برای آموزش واقعی فراهم کرده است (لانس، 2006). این دیدگاه که شیوه‏های سنتی دارای محدودیت در استفاده از تجارب واقعی هستند، ما را به سمت شبیه‏سازی‏های آموزشی سوق می‏دهد. با توجه به افزایش پیچیدگی‏های سیستم‏های جدید، آموزش نیروی انسانی برای بهینه‏سازی استفاده از ظرفیت‏های موجود نیز دشوارتر خواهد بود. نیروهای انتظامی هزینه زیادی برای تمرین سربازان در شرایط طبیعی می‏کنند. اما شاید بهترین تمرین برای آشنایی و آماده سازی یک سرباز، استفاده از شبیه ساز محیط جنگی باشد. با توجه به رویکرد، آموزش نیروی انتظامی امکان تجربه واقعی این شغل را فراهم کرده است. ایفای نقش فرماندهی پلیس در شهرها در خط مقدم جرم و جنایت، تماس‏های اضطراری، گشت‏زنی‏های شبانه‏روزی در سطح شهر، در جهت حفظ امنیت و آسایش عموم از مهم‏ترین اهداف شبیه سازی انتظامی است. هدف از این تحقیق آشنایی با شبیه سازها به عنوان سیستمی جدید در عرصه آموزش می‏باشد. این هدف از چند جهت قابل بررسی است. اول اینکه با تغییرات سریع صنعت و تجهیزات صنعتی، احتیاج به روال‏های پیوسته آموزش و ارتقاء منابع انسانی وجود دارد تا این نیروها همواره بتوانند همراه با تغییرات سیستمی توانمندی‏های خود را ارتقاء دهند. از سوی دیگر با افزایش پیچیدگی‏های سیستم، پیچیدگی‏های آموزش نیز افزایش می‏یابد به این معنا که در چنین سیستم‏هایی اکتفا به روش‏های سنتی کافی نبوده و نیازمند ابزارهای جدید آموزش و فناوری‏های جدید آموزشی هستیم. سؤال اصلی این تحقیق این است که نقش شبیه‏سازها در فرایند آموزش چیست؟ و آیا می‏توان شبیه سازی آموزشی را به عنوان یک راه حل پیشنهاد داد؟