تبیین جامعه شناختی اعتماد به نهاد پلیس به مثابه حافظ جان و مال مردم

Abstract

زمینه و هدف: اعتماد از مؤلفه مهم سرمایه اجتماعی و ابزار حیاتی در عملکرد پلیس در تأمین امنیت اجتماعی (جانی، مالی، روانی و ناموسی-اخلاقی) است. پلیس بدون اتکا به اعتماد شهروندان، در تحقق اهداف و مأموریت های سازمانی، نمی تواند موفق عمل کند. سطح موفقیت پلیس در پاسداری از ارزش های اخلاقی و اجتماعی مردم بستگی به سطح اعتماد اجتماعی نسبت به این ارگان دارد. بر این اساس پژوهش فعلی به وسیله روش cm2 در پی پاسخ به این پرسش است که اعتماد به پلیس از چه متغیرهایی تأثیر می پذیرد و متغیرهای موجود در مدل علی به چه میزان، اعتماد پلیسی را تبیین می نمایند. روش: روش اجرای پژوهش از نوع فراتحلیل (cm2) است. فراتحلیل روشی کمی در مطالعات پیمایشی برای دستابی به یک اندازه اثر معین از طریق آزمون کوهن است. جامعه آماری پژوهش 37 سند که 23 نمونه بعد از ارزیابی اعتبار و روایی انتخاب شدند. بازه زمانی آن بین سال های 1379 الی 1397 بوده است. یافته ها: یافته های تحلیلی پژوهش حاکی از این است که اعتماد به پلیس به عنوان متغیر وابسته اصلی تأثیرپذیر از سرمایه فرهنگی (اندازه اثر =0.352)، کارایی اجتماعی (اندازه اثر = 0.346)، وجهه پلیسی (اندازه اثر = 0.375)، عوامل نگرشی (اندازه اثر = 0.306)، عوامل سیاسی (اندازه اثر = 0.185)، عوامل هنجاری (اندازه اثر = 0.382)، سرمایه اجتماعی (اندازه اثر = 0.300)، عوامل رفتاری (اندازه اثر = 0.388) و عوامل روانی (اندازه اثر = 0.239) و درمجموع متغیرهای فوق توانسته اند 0.373 =Effect size، 14.808= Z و 0.004= sig از اعتماد به پلیس را از نگاه شهروندان تبیین نمایند.