تدابیر راهبردی اینترپل ایران در بهینه‌سازی استرداد مجرمان

Abstract

زمینه و هدف: امروزه حیطه‌ی امنیت کشورها تنها محدود به گستره‌ی داخلی مرزهای آن‌ها نیست بلکه به‌واسطه‌ی توسعه فناوری، تسهیل شرایط حمل‌ونقل و کم‌رنگ‌تر شدن مرزها، مجرمان بسیاری پس از ارتکاب جرم از خطوط مرزی محل رویداد جنایت گریخته و از اعمال قانون بر علیه خود جلوگیری می‌نمایند. لذا با توجه به اهمیت استرداد مجرمان به‌عنوان یکی از طرق توسعه امنیت و عدالت در سطوح ملی و بین‌المللی، هدف از تحقیق حاضر، شناسایی مشکلات و موانع موجود در این راه و ارائه راهکارهایی جهت بهینه‌سازی و توسعه استرداد مجرمان می‌باشد. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی و از حیث روش، توصیفی می‌باشد. ضمن آن‌که به‌منظور تجزیه‌وتحلیل اطلاعات حاصله و استخراج راهبردها از روش چارچوب جامع تدوین راهبرد استفاده شده است. یافته‌ها: مطالعات حاکی از آن است که مواردی چون موانع قانونی و نقص در قوانین موجود، کمبود هماهنگی لازم بین متولیان استرداد مجرمان، عدم انعقاد قرارداد با بسیاری از کشورها، تشریفات خاص و گسترده‌ی اداری در روند استرداد مجرمان از عمده موانع اینترپل ایران در تسریع روند استرداد مجرمان است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصله، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های تأثیرگذار بر استرداد مجرمان، داشتن روابط حسنه‌ی دوجانبه با سایر کشور‌ها است. بنابراین، اتخاذ راهبردهایی چون انعقاد قراردادهاى دو یا چندجانبه استرداد بین اینترپل ایران و سایر اعضا همچنین توسعه هماهنگى بین قوه قضاییه، وزارت امور خارجه و نیروى انتظامى همگام با توسعه روابط سیاسى با سایر کشورها، زمینه‌ساز بسترهای مطلوب جهت بهینه‌سازی استرداد مجرمان می‌باشند.