محدودیت و موانع ضابطان دادگستری در فرایند رسیدگی های دیوان کیفری بین المللی

Abstract

زمینه و هدف: سرانجام با گذشت بیش از نیم قرن انتظار، آرزوی تاسیس دیوان کیفری بین المللی با تصویب اساسنامه رم در 17 ژوئیه 1998 محقق شد. دیوان، صلاحیت رسیدگی به چهار جنایت نسل کشی، جنایات علیه بشریت، جنایات جنگی و تجاوز را دارد. شرایط موجود بین المللی و مصلحت نظام، ممکن است در آینده زمینه ساز الحاق ایران به اساسنامه دیوان کیفری بین المللی شود؛ لذا با این فرض، دادگاه‌های داخلی و دیوان برای رسیدگی به جرائم مهم بین المللی برابر شرایط اساسنامه، نیازمند بازوی اجرایی کارآمد تحت عنوان ضابط، برای اجرای تصمیمات خود دارد. روش : این تحقیق توصیفی – تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است. یافته ها: انجام تحقیقات مقدماتی و اجرای تصمیمات دادگاه‌های داخلی و بین المللی در رسیدگی به جرائم مهم بین المللی توسط ضابطان دادگستری، بدون در نظر گرفتن موانع و مشکلات ساختاری، قانونی و سازمانی آنان، موضوعی چالش برانگیز در قلمروی تضمینات دادرسی منصفانه خواهد بود. نتیجه گیری: در این نوشتار ابتدا به مهم‌ترین موانع ساختاری، قانونی و سازمانی ضابطان در فرض اخیر پرداخته و سپس به راهکارهای برطرف نمودن آن‌ها با ظرفیت های موجود اشاره شده است و در نتیجه، با فرض الحاق ایران به اساسنامه دیوان کیفری بین المللی، ضابطان فعلی دادگستری با اصلاحات ساختاری، قانونی و سازمانی، قادر به اجرای تصمیمات دادگاه‌های داخلی و دیوان، در زمینه رسیدگی به جرائم مهم بین المللی خواهند بود.