تأثیر عوامل استرس‌زای شغلی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان راهور تهران بزرگ

Abstract

زمینه و هدف: استرس کاری با عوامل مختلفی مرتبط بوده و به‌عبارت‌دیگر تحت‌تأثیر عامل مختلف و از آن جمله، کیفیت زندگی کاری کارکنان است؛ لذا مطالعۀ این عوامل می‌تواند موجب شناسایی آن‌ها و پیشگیری از بروز آثار مخرب استرس‌های شغلی و از آن جمله، فقدان تمرکز، کم‌کاری‌ها، درگیری‌ها، غیبت و غیره شود. به این منظور، پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت‌بندی عوامل استرس‌زای شغلی و رابطۀ آن با کیفیت زندگی کاری کارکنان راهور تهران بزرگ اجرا گردیده است. روش و مواد: جامعۀ آماری پژوهش حاضر شامل کلیۀ کارکنان راهور تهران بزرگ در سال 1396 است که از بین آنان بر اساس جدول نمونه‌گیری، تعداد 346 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و موردمطالعه قرار گرفتند. پژوهش حاضر از نظر هدف، جزو پژوهش‌های کاربردی و از نظر ماهیت، جزو پژوهش‌های توصیفی از نوع هم‌بستگی می‌باشد که به ارتباط بین متغیرهای گوناگون استرس شغلی و کیفیت زندگی کاری می‌پردازد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامۀ استرس شغلی (HSE)[1] شامل 7 مؤلفه و 35 گویه جهت سنجش میزان استرس شغلی و پرسشنامۀ استاندارد والتون[2] (1973) با 8 مؤلفه و 27 گویه در خصوص کیفیت زندگی کاری (QWL)[3] می‌باشد؛ هر دو پرسشنامه دارای روایی و پایایی قابل‌قبولی می‌باشند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های ضریب هم‌بستگی و تحلیل عاملی استفاده گردید. یافته‌ها و نتایج: نتایج حاصل از تحلیل عاملی تأییدی نشان داده است که بین عوامل استرس‌زای شغلی کارکنان راهور تهران بزرگ و تمامی مؤلفه‌های کیفیت زندگی کاری از قبیل پرداخت منصفانه و کافی، محیط کار ایمن و بهداشتی، تأمین فرصت رشد و امنیت مداوم، قانون‌گرایی در سازمان، وابستگی اجتماعی محیط کار، فضای کلی زندگی کار، یکپارچگی و انسجام اجتماعی در سازمان و توسعۀ قابلیت‌های انسانی، رابطۀ معنی‌داری وجود دارد. همچنین در این مطالعه، بیشترین عامل استرس‌زای شغلی در زمینۀ کیفیت زندگی کاری، مقولۀ حمایت سرپرستان و مدیران، و کمترین عامل استرس‌زای شغلی، مقولۀ نقش می‌باشد. نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان گفت بین استرس کارکنان راهور با کیفیت زندگی کاری آنان و تمامی ابعاد کیفیت زندگی کارکنان رابطه وجود دارد.