آموزش صلح و شهروندی جهانی به کودکان و نقش آن در پیشگیری از خشونت

Abstract

زیستن در دوران جهانی شده کنونی، بیش از هر چیز نیازمند دانش، بینش و مهارت هم‌زیستی مسالمت آمیز در کنار انسان‌هایی از رنگ و نژاد و فرهنگی متفاوت فارغ از مرزبندی‌های جغرافیایی، قومی و نژادی است. چرا که این به هم‌پیوستگی جهانی و مسائل و چالش‌های‌ متعاقب آن از قبیل؛ گسترش مهاجرت، جنگ‌های بین المللی، خشونت‌ها و اعتراضات خشن و... نیازمند راه‌حل‌هایی در مقیاس جهانی است. مقاله حاضر، با مرور ادبیات تحقیق به دنبال استخراج مولفه‌ها و اجزاء آموزش صلح به کودکان و ارائه مدلی در این زمینه و همچنین بررسی نقش این قبیل آموزش‌ها در کاهش و پیشگیری از خشونت و افراطی‌گری می‌باشد. یافته‌های این بررسی در قالب مدل مفهومی آموزش صلح، شامل مولفه‌هایی از قبیل؛ «توسعه طرز فکر مثبت در کودکان»، «گسترش مفاهیم همدلانه»، «احترام بر اساس مفاهیم کرامت انسانی»، «توسعه تفکر انتقادی برای حل مساله»، «کشف مفهوم صلح از طریق آموزش کنترل احساسات» و نهایتاً «پرداختن به مفهوم خود واقعی شخص»؛ ارائه شده است. نتایج تحقیق بیانگر این است که در صورتی می‌توان از بروز رفتار خشونت آمیز و افراطی پیشگیری کرد که شهروندان از سنین کودکی، تحمل عقاید و اندیشه‌های مختلف و پذیرش تنوع و دگرگونی را فراگرفته باشند و دارای مهارت حل تعارضات و کشمکش‌ها بدون خشونت باشند. آموزش صلح به کودکان و نوجوانان و در نگاهی کلان‌تر از طریق آموزش شهروندی جهانی، می‌تواند این آرزوی فراگیر را محقق سازد و نهایتاً پیشنهاد شد که این آموزش‌ها مورد توجه و تاکید بیشتر سیاستگذاران آموزشی و به ویژه طراحان کتب درسی قرار گیرد.