پیشگیری اجتماعی رشدمدار از بزهکاری اطفال در سیاست جنایی اسلام با تأکید بر آموزه‌های قرآنی

Abstract

از منظر رویکرد فقهی و آموزه‌های قرآنی آنچه حائز اهمیت در سیاست جنایی است؛ اینکه بهره گیری از تعالیم اسلامی و پیوند تربیت کودک با احکام شرعی زمینه های تقویت باورهای دینی را در پروسه شکل گیری شخصیت کودک موجب گردیده و از این رو، زمینه‌های پیشگیری از انحطاط و سقوط او در آینده را فراهم می‌نماید. تزکیه و تقوی و دوری از خودبینی و خود بزرگ بینی که به عنوان دو عامل مؤثر در بی پروایی در ارتکاب گناه شناخته شده، از همان اوان کودکی و در سال های اولیه زندگی باید در کودک نهادینه شود که این امر جز از طریق تربیت اسلامی و قرآنی میسر نمی‌شود؛ پیشگیری از وقوع جرم به ویژه پیشگیری رشد مدار در گستره سیاست جنایی ایران مورد توجه سیاستگذاران کیفری قرار گرفته است. به نحوی که اصول قانون اساسی از جمله اصل هشتم و بند 5 اصل 156، قوانین و مقررات عادی، بخشنامه ها و دستورالعمل های متعددی به اهمیت این امر پرداخته و ساز و کار و تدابیر مختلفی را در راستای همنواسازی و اجتماع پذیری افراد ارائه نموده اند. از این رو نگارنده در این مقاله با روش تحلیلی – توصیفی از طریق روش کتابخانه‌ای به صورت فیش برداری به بررسی و واکاوی پیشگیری اجتماعی زودرس از بزهکاری اطفال در سیاست جنایی اسلام بر اساس آموزه‌های فقهی خواهد بود