دشوارسازی ارتکاب جرایم رایانه ای در قوانین دادرسی الکترونیکی و آیین دادرسی جرایم رایانه ای

Abstract

توسعه و گسترش فناوری منجر به وجود آمدن سبک زندگی جدیدی در افراد شده است. این موضوع علاوه بر نکات مثبت، موجب شده که محیط مجازی بستر مناسبی برای شکل گیری اعمال مجرمانه جدیدی شود. مقید به وسیله بودن جرایم سایبری برعکس غالب دیگر جرایم راه را برای اجراسازی تدابیر پیشگیری وضعی هموار ساخته است. بنابراین پیشگیری وضعی از جرایم رایانه ای بر دیگر اقسام پیشگیری برتری داشته و اجراء آن می تواند رشد روزافزون جرایم رایانه ای را متوقف سازد. بر اساس این سخن یافتن موارد پیشگیری وضعی در نص ماده های قانونی برای شناخت آنها و تقویت آن و بر طرف سازی نقاط ضعف تدابیر وضعی اهمیت دو چندان پیدا میکند. این نکته حائز توجه است که فناوری خصوصاً در حوزه رایانه و فضای مجازی به صورت روزآمد در حال دگردیسی می باشند، بنابراین هماهنگ سازی قواعد و اصول قانونی با چنین سرعت تغییری، نیازمند بررسی و برنامه ریزی های دقیق تر نسبت به سایر حوزه ها را طلب می نماید. موضوع این نوشتار، بررسی دو قانون دادرسی الکترونیکی و آیین دادرسی جرایم رایانه ای برای یافتن موارد دشوارسازی ارتکاب جرایم رایانه ای که از جمله اقدامات پیشگیری وضعی از جرم تلقی می شوند؛ خواهد بود.