سیاست جنایی پیشگیرانه ایران در قبال خشونت علیه اطفال

Abstract

اطفال ضعیف‌ترین عضو جامعه هستند که سلامت روح و جسم آنان، ضامن تعالی کشور است؛ اما وقتی همین اطفال مورد خشونت‌های بی‌رحمانه قرار می‌گیرند، اثرات منفی بر طفل و جامعه خواهد داشت. از جمله خطرات بالقوه در مورد کودکان، شیوع پدیده خشونت علیه آنان است؛ خشونت در قبال اطفال دارای عوارض جسمی؛ جنسی و روحی جبران ناپذیری است. افزایش این پدیده در خانواده‌ها و لزوم حمایت از آسیب‌ پذیرترین و بی‌پناه ترین گروه اجتماع، بررسی این پدیده و اتخاذ راهکارهایی برای پیشگیری از آن را ضروری می‌نماید. آن چه بیش از پیش ضرورت آن احساس می‌شود، انجام تغییرات و اصلاحات اساسی در حوزه قانونگذاری به منظور اتخاذ یک سیاست جنایی پیشگیرانه هماهنگ، منسجم و افتراقی در راستای جلوگیری از خشونت‌های جنسی؛ جسمی و روانی اطفال بزه ‌دیده است؛ بر این اساس، به منظور تدوین یک سیاست جنایی جامع و کارآمد که بتواند طیف گسترده کودکان و نوجوانان بزه‌ دیده، شاهد جرم، در معرض خطر را شامل شود، دست اندرکاران سیاست جنایی کشور، باید با بهره‌گیری از ظرفیت‌های سازمان‌های مردم نهاد برنامه‌ای مدرن در پیشگیری غیرکیفری از خشونت علیه اطفال را ساماندهی کنند و از طریق این برنامه‌ریزی حداقل رفاه را در تأمین نیاز‌های ضروری کلیه آحاد جامعه از جمله کودکان و نوجوانان فراهم نمایند؛ سپس با عنایت ویژه به اقشار آسیب‌پذیر اجتماعی که مصداق بارز آنان کودکان و نوجوانان در معرض خطر، قربانی و شاهد جرم هستند، با برنامه‌ریزی اصولی اقدامات مؤثری برای جلوگیری از سقوط ایشان در ورطة بزهکاری با رویکرد سیاست جنایی پیشگیرانه اقدام نمایند.