نئولیبرالیسم و خطر در جرم‌شناسی

Abstract

چکیده «جامعه‌ی خطر» مفهومی است که با بسیاری از حوزه‌های دانشگاهی تلاقی پیدا می‌کند و عبارت است از تصور زمان حال که در آن جامعه از خطر آگاه است. مطابق این مفهوم، سازمان‌‌دهی خطر به‌عنوان شیوه‌ی اداره‌ی تمامی مشکلات، هر روز محوریت بیشتری می‌یابد. به‌عنوان مثال افزایش خطر در زمینه‌ی سلامت قابل انکار نیست. زیرا ما همواره در معرض بمباران اطلاعات خطر در مورد رژیم غذایی، نیاز به بررسی تاریخچه‌ی خانوادگی به‌منظور شناسایی عوامل خطر، اهمیت ورزش در کاهش خطر سلامتی و مانند آن هستیم. اسناد آماری جمع‌آوری شده، هم‌بستگی میان عوامل خطر و نتایج زیان‌بار را نشان می‌دهند و بر پیش‌بینی به‌منظور پیشگیری از وقوع آسیب تأکید می‌کنند. همین فرایند درخصوص حمل و نقل وجود دارد. جایی که به‌عنوان مثال آزمون تصادف مصنوعی برای کاهش خطرسازی وسایل نقلیه انجام می‌شود. ورزش، امور مالی، ایمنی صنعتی، نظام آموزشی و کنترل جرم همگی توسط فنون کاهش خطر جرم شکل گرفته‌اند. همان‌گونه که این گفتار روشن خواهد کرد، در استرالیا، نیوزیلند و تا حد کمتری در انگلستان، سازمان‌دهی مواد مخدر غیرمجاز می‌تواند مربوط به شرایط خطری باشد که استعمال مواد نمایان‌گر آن است و لااقل از لحاظ نظری این کانون توجه می‌تواند راه حلی از عدالت کیفری که بیشتر مورد قبول واقع شده را تحت سلطه درآورد و یا حتی در مواردی که مداخلات قانونی، منجر به بالارفتن خطر برای استفاده‌کننده یا دیگران می‌شود، جایگزین آن شود.