کارایی فعالیت های پلیسی مکان محور در پیشگیری از جرم

Abstract

مطالعات متعدد نشان می دهد که جرایم به طور یکنواخت در فضای شهری پخش نشده اند و تجمع معنی دار آن ها در مکان های کوچک یا کانون های جرم خیز، نیمی از واقعه های بزهکاری را به خود اختصاص می دهند مکان وقوع جرم می تواند دربرگیرنده ی یک منطقه بسیار کوچک مانند گوشه ی خیابان ها، ساختمان ها، ایستگاه های اتوبوس و... باشد. پس، این مقاله با انجام مطالعات کتابخانه ای و بررسی تجربه های جهانی به دنبال فلسفه ی استفاده از این استراتژی در پیشگیری از جرم است که از آن به عنوان فعالیت های پلیسی مکان محور یاد می شود. ابتدا با بررسی اجمالی برخی از تئوری های مکانی جرم به دنبال تبیین نقش مکان در پیشگیری از جرم است. سپس در ادامه، تمرکز پلیس بر مکان های جرم خیز یا به عبارتی رویکردهای مکان محور پیشگیری از جرم، افزون بر این تجربه های جهانی در این خصوص بررسی می شود تا بتوان فلسفه استفاده از این استراتژی را از همه ی جنبه ها به چالش کشید. یافته های این مقاله نشان می دهد علی رغم جابه جایی اندک جرم، استراتژی مکان محور، مهم ترین نوآوری پلیس در چند دهه ی اخیر محسوب می شود. اما برای به کارگیری این استراتژی، نیاز به اشتراک اطلاعات بین نهادهای مختلف و ژئوکدینگ نقاط بزهکاری است تا بتوان با کیفیت بالایی داده های مکانی وقوع بزهکاری را ثبت کرد. در این راستا وجود قوانین جامع بزهکاری برای همکاری بین نهادهای مرتبط با پلیس الزامی است تا از راه قانون، همه ی نهادها را موظف کرد تا در تهیه اطلاعات به منظور کاهش جرم و بی نظمی به پلیس کمک کنند. درنهایت، محققان معتقدند اگر افسران پلیس راهبردهای خود را در چنین مکان هایی متمرکز کنند در کاهش جرم موفق می شوند.