گزارش دوازدهمین کنگره پیشگیری از جرم و عدالت کیفری سازمان ملل متحد (سالوادور – برزیل 12-19 آوریل 2010)

Abstract

تلاش سازمان ملل، جهت تصویب دستورالعمل ها و اصول راهبردی بین المللی در خصوص عدالت کیفری، دارای سابقه ای تاریخی است. تلاش های بین المللی برای هماهنگ شدن سیاست عدالت کیفری به قرن نوزده میلادی بازمی گردد. در قرن نوزدهم، با ظهور میزان وسیعی از نیروهای پلیس، نظام های دادگاه و زندان ها در شهرهای بزرگ، مطالعات مربوط به علل و عوامل ارتکاب جرم، توجه گسترده ای را نسبت به رشته جرم شناسی معطوف کرد. مجموعه ای از کنفرانس ها در اروپا که قابل توجه ترین آن ها، اولین کنگره بین المللی در مورد پیشگیری و سرکوب جرم در سال 1872 در لندن بود، کارشناسان و متخصصان مربوط را از کشورهای مختلف دور هم جمع کرد. موضوعات مهم قابل بررسی در کنگره اخیر، شامل اداره درست زندان ها، تدابیر جایگزینی حبس، روش های بازپذیریِ اجتماعی بزهکاران، رفتار با اطفال و نوجوانان بزهکار، تهیه و تدوین معاهدات مربوط به استرداد بزهکاران و فراهم کردن زمینه های مجازات سرمایه داران بزهکار یا یقه سفید ها است. نزدیک به برگزاری کنفرانس لندن، کمیسیون بین المللی زندان (IPC)، با وظایف جمع آوری آمارهای زنان، تشویق برای اصلاح جزایی، ارائه پیشنهادهای برای اصلاح زندان در اروپا و برپایی کنفرانس های بین المللی بیشتر، تشکیل شد. زمانی که جامعه ملل در سال 1919 تاسیس شد و کمیسیون بهبود حاکمیت قانون را در جامعه بین المللی به عنوان بخشی از وظیفه خود دید، این نهاد به جامعه ملل ملحق شد و به برپایی کنفرانس ها کار خود را ادامه داد و سه کنفراس را در پایتخت های کشورهای اروپایی با فاصله زمانی هر پنج سال یک بار، در سال های 1925، 1930 و 1935 برگزار کرد که در آخرین کنفرانس مذکور، موضوع تغییر عنوان کمیسیون بین المللی جزایی و زندان (IPPC) مطرح شدتکمیس و سال بعد از برگزاری کنفرانس، این تغییر نام صورت گرفت.