بررسی سیر تحولات تاریخی صلاحیت مراجع انتظامی نسبت به جرائم ارتکابی اتباع ایرانی در خارج از قلمرو کشور

Abstract

موضوع این تحقیق بررسی سیر تاریخی صلاحیت مراجع انتظامی در رسیدگی به جرائم ارتکابی ایرانیان در خارج از قلمرو کشور می‏‏باشد و درصدد پاسخ به این پرسش است که ازلحاظ ماهوی و شکلی چه تغییراتی در مقررات قانونی کشور در سیر مراحل تاریخی قانون‌گذاری در خصوص اصل صلاحیت شخصی به اعتبار تابعیت مرتکب جرم در حوزه صلاحیت پلیس کشور ایجاد شده است؟ تحقیق حاضر ازلحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی مسئله محور می‏‏باشد و ازلحاظ شیوه جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت اسنادی یا کتابخانه‌ای است که به روش تحلیلی- توصیفی داده‏های‏ حاصل از تحقیق مورد تجزیه‌وتحلیل قرار می‏‏گیرند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‏‏دهد مطابق اصل صلاحیت سرزمینی، صلاحیت مراجع انتظامی و قضایی کشور در رسیدگی به جرائم به قلمرو حاکمیت محدود می‏‏شود. هرچند این اصل در نظام حقوقی کشور پذیرفته‌شده است، اما درجه پذیرش به‌صورت مطلق نبوده و نسبی می‏‏باشد. به این معنا که با استثنائاتی اصل سرزمینی بودن در نظام حقوقی ما پذیرفته‌شده است. یکی از این استثنائات تحت عنوان اصل صلاحیت شخصی به اعتبار تابعیت ایرانی مرتکب جرم است که مراجع انتظامی و قضایی داخلی استثنائاً به جرائم واقع‌شده در خارج از قلمرو ایران صلاحیت رسیدگی اضافی پیدا می‏‏کنند. بااین‌وجود تغییراتی در خصوص رعایت عدم محاکمه مضاعف و عدم مجازات مضاعف نسبت به مرتکب جرم واحد در مقررات قانونی کشور ایجاد شده است.