نظم و امنیت و تأثیر آن بر نظریه‌های ساختار قدرت در تاریخ ایران میانه

Abstract

بررسی تأثیر نظم و امنیت و در واقع بی‌نظمی و ناامنی بر نضج‌ و تکوین نظریههای نهاد سلطنت در دوره میانه هدف پژوهش حاضر است. با تسلط اقوام کوچ‌رو و غلبه قدرت آنان بر نظام شهری، دوره‌ای از بی‌نظمی بهوجود آمد که منجر به تکوین نظریههایی از سوی علما و اندیشمندان این دوره و قوام نظام سلطنت گردید. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که ناامنی و دستیابی به نظم و امنیت بر تکامل نظریه‌پردازی نهاد سلطنت چه تأثیری داشته است؟ و نظریه‌پردازان این دوره چگونه این نهاد برآمده از بی‌نظمی در دوره میانه را جهت دستیابی به نظم مطلوب توجیه کرده‌اند؟ یافته‌های تحقیق، که با شیوه تبیین تاریخی صورت پذیرفته، نشان می‌دهد در نتیجه‌ فقدان امنیت و در گریز از هرج و مرج ناشی از تسلط ساختار سیاسی قبیله‌ای بر نظام شهری، نظمی از سوی نظریه‌پردازان این دوره برای سلاطین طراحی شد که هم سو با «نظم کیهانی» بوده و پایه‌گذار «نظام سلطانی» گردید..