رابطه سرمایه اجتماعی و فرهنگی با اخلاق حرفه‌ای در بین کارکنان فرماندهی انتظامی شهر کرمانشاه

Abstract

زمینه و هدف: یکی از راهبردهای اساسی نیروی انتظامی برای توسعه نظم و امنیت در کشور، ارتقاء اخلاق حرفه‌ای در سازمان است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و فرهنگی با اخلاق حرفه‌ای در بین کارکنان یگان‌های اجرایی (صف) فرماندهی انتظامی شهر کرمانشاه است. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل همه افسران و درجه‌داران صف فرماندهی انتظامی شهر کرمانشاه هستند که از بین آنها با استفاده از رابطه کوکران، 351 نفر به‌عنوان حجم نمونه به‌روش تصادفی طبقه‎ای از نوع متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه بود و با استفاده از روش رگرسیون، داده‌های به‌دست آمده، تحلیل شدند. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که بعد ساختاری سرمایه اجتماعی 73 درصد، بعد ارتباطی سرمایه اجتماعی 92 درصد و بعد شناختی سرمایه اجتماعی 93 درصد تغییرات اخلاق حرفه‌ای را پیش‌بینی می‌کنند. همچنین سرمایه فرهنگی تجسم یافته 94 درصد، سرمایه فرهنگی عینی 96 درصد و سرمایه فرهنگی نهادی 89 درصد از واریانس اخلاق حرفه‌ای را توضیح می‌دهند. نتایج: از مجموع 6 متغیری که در الگو وارد شدند، 89 درصد تغییرات اخلاق حرفه‌ای در نمونه مورد بررسی پیش‌بینی شد. بنابراین نتیجه می‌گیریم که افزایش میزان سرمایه اجتماعی و فرهنگی این امکان را برای کارکنان فراهم می‌آورد که با اصول و معیارهای اخلاق حرفه‌ای در سازمان عمل کنند.