رابطه سبک‎های مدیریت با استرس شغلی کارکنان پلیس آگاهی مشهد

Abstract

زمینه و هدف: استرس شغلی یکی از شایع‌ترین بیماری‎های عصر ماست. مشاغل پلیسی به‌دلیل شرایط محیطی، ماهیت کار و نوع مأموریت سازمانی می‌تواند منشأ استرس باشد. هدف از تحقیق حاضر، شناخت رابطه سبک‌های مدیریتی با استرس شغلی کارکنان پلیس آگاهی مشهد است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان پلیس آگاهی مشهد است که تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان 175 نفر تعیین و به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، نمونه‌ها انتخاب شدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه استرس شغلی و سبک مدیریتی استفاده شد که میزان پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون کرونباخ محاسبه شد و میان پرسش‌ها 97% همبستگی وجود دارد. به‌منظور بررسی رابطه متغیرهای جمعیت شناختی با میزان استرس شغلی و سبک مدیریتی از آزمون‌های تی مستقل، آنالیز واریانس و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که بین همه ابعاد سبک مدیریتی و استرس شغلی رابطه وجود دارد. بدین معنا که یک واحد افزایش نمره در سبک مدیریتی مستبدانه، استرس شغلی را به طور متوسط 12/1 واحد بیشتر می‌کند. همچنین می‌توان گفت یک واحد افزایش در سبک مدیریتی مشارکتی، به طور متوسط استرس شغلی را 129/1 واحد کاهش می‌دهد. نتایج: در سبک رهبری مشارکتی، مدیر اعتماد کامل به زیردستان داشته و تعامل وسیعی میان آنان برقرار می‎شود و مدیر از طریق ارائه پاداش‎های اقتضایی و جلب مشارکت جمعی در تعیین اهداف و بهبود روش‎ها، سبب انگیزش کارکنان می‎شود. در این بعد، سبک مدیریتی مشارکتی با افزایش نمره سبک، استرس کمتر را نتیجه خواهد داد. بدین معنا که هرچه مدیر از سبک مدیریت مشارکتی بیشتر استفاده کند، استرس کمتری به کارکنان و زیردستان وارد می‎شود و می‎تواند محیط مطبوع‌تری را برای آنان فراهم سازد.