رویکرد آمیخته پژوهی در امنیت پژوهی: چیستی و چرایی

Abstract

زمینه وهدف: رویکردهای فلسفی، زیربنای روش‌های پژوهش هستند. به منظور فهم میزان تناسب روش‌های پژوهشی، اعم از کمّی[1]، کیفی[2] و آمیخته[3]، شناخت رویکردهای فلسفی و پاسخ‌گویی به سه سؤال اساسی، چیستی مفهوم واقعیت، چگونگی شناخت آن، و راه‌های کسب آن، از ضرورتی انکارناپذیری برخوردار است. با توجه به محدویت‌های دو روش کمی و کیفی، و هم‌چنین ماهیت چندبعدی و پیچیده پدیده‌های علوم اجتماعی، نمی‌توان صرفاً با استفاده از یک روش (کمّی یا کیفی) به شناخت عمیق و کافی از مسائل این علوم دست یافت. در دهه اخیر توجه به روش‌های آمیخته پژوهش[4]، بیش از پیش مورد توجه محافل علمی قرار گرفته است. این طرح‌ها در یک تقسیم بندی، به سه دستة روش‌های آمیخته اکتشافی، تبیینی و درهم تنیده دسته‌بندی می‌شوند. روش: اگرچه روش آمیخته پژوهی در جهان از جمله در ایران سابقه قابل توجهی ندارد اما در این بررسی مروری تلاش شد تا آخرین تولیدات علمی در این زمینه در کتب، مقالات و پایگاه‏های اطلاعات علمی الکترونیکی معتبر بررسی گردد. یافته: پژوهش‌های آمیخته به محققان این امکان را می‌دهد تا به جای اینکه صرفاً به‌دنبال‌ اندازه‌گیری جنبه‌های قابل‌ اندازه‌گیری و مشاهده پذیر پدیده‌ها باشند، به‌طور جامع به درک واقعیت پدیده‌های علوم اجتماعی نایل آیند. به همین دلیل، طرح‌های آمیخته پژوهش را مناسب‌ترین، طرح برای مطالعه در امنیت پژوهی می‌دانیم. بحث و نتیجه‌گیری‌: استفاده از رویکردهای آمیخته پژوهش، به‌دلیل بهره‌مندی توأمان از مزیت‌های روش‌های کمّی و کیفی و رفع کاستی‌های یکدیگر، امکان درک همه جانبه و نظام‌مند از پدیده‌های علوم اجتماعی، نظیر امنیت عمومی، را بیشتر فراهم نموده و در سطحی برتر به افزایش معناداری یافته‌ها و امکان تعمیم بخشی صحیح، منتج می‌شود.

[1]. Qualitative Research

[2]. Quantitative Research

[3]. Mixed Research

[4]. Mixed Methods Research