تأثیر یادگیری سازمانی بر چابکی سازمانی در فرماندهی انتظامی استان مازندران با نقش میانجی رضایت شغلی

Abstract

زمینه و هدف: پژوهش حاضر به‌دنبال بررسی تأثیر یادگیری سازمانی بر چابکی سازمانی در فرماندهی انتظامی استان مازندران با میانجیگری رضایت شغلی است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است که به روش میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش، کارکنان فرماندهی انتظامی استان مازندران بوده که به روش تصادفی طبقه‌ای تعداد 390 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسش‌نامه‌های محقق‌ساخته شامل 78 سؤال بود. برای مطالعه پایایی پژوهش از روش آلفای کرونباخ و برای روایی نیز از روایی صوری و محتوا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی، تکنیک تحلیل عاملی و معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که میزان ضریب مسیر بین یادگیری ‌سازمانی و رضایت شغلی برابر با 69/0، میزان ضریب مسیر بین یادگیری ‌سازمانی و چابکی ‌سازمانی برابر با 73/0 و میزان ضریب مسیر بین رضایت شغلی و چابکی ‌سازمانی 52/0 است که نشان از تأثیر بالای متغیر تأثیرگذار بر متغیرهای وابسته مربوطه است. نتیجه‌گیری: با توجه به نیاز نیروی انتظامی به مؤلفه‌های چابکی‌ سازمانی، این سازمان باید حوزه‌های درون و برون‌سازمانی را بطور دقیق بشناسد و برای توسعه و تعمیق فرایند یادگیری اقدام کند و همچنین در راستای افزایش رضایتمندی کارکنان از ظرفیت‌های درونی و بیرونی بهره ببرد.