اثر ساختاری رهبری تحول آفرین بر رفتار شهروندی سازمانی کارکنان کلانتریهای غرب و شرق استان تهران: نقش میانجی تعهد سازمانی و رضایت شغلی

Abstract

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش تعیین میزان اثرگذاری رهبری تحول آفرین بر رفتار شهروندی سازمانی کارکنان کلانتریهای غرب و شرق استان تهران با میانجیگری تعهد سازمانی و رضایت شغلی آنان است. روش: مطالۀ حاضر با روش همبستگی اجرا شده است. جامعۀ آماری پژوهش شامل کلیۀ کارکنان کلانتریهای غرب و شرق استان تهران بوده که از بین آنها با روش نمونه‌گیری خوشه ای تصادفی 240 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل چهار پرسشنامۀ رهبری تحول آفرین بس و آولیو، رفتار شهروندی سازمانی ارگان، رضایت شغلی و تعهد سازمانی آلن و مایر بود. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که رهبری تحول آفرین بر تعهد سازمانی و خشنودی شغلی اثر مستقیم دارد اما بر رفتار شهروندی سازمانی اثر مستقیم ندارد. تعهد سازمانی ضمن اثر مستقیم بر رفتار شهروندی سازمانی در رابطه بین رهبری تحول آفرین و رفتار شهروندی سازمانی نقش میانجی ایفا می‌کند، اما نقش میانجی خشنودی شغلی تایید نشد. نتیجه‌گیری: پیامد اجرای مؤلفه‌های رهبری تحول آفرین در یک سازمان به تعهد سازمانی و رضایت شغلی می‌انجامد که به نوبۀ خود به طور غیر مستقیم رفتار شهروندی سازمانی را به دنبال دارد. بدین معنا که هرقدر مدیر از ویژگی‌های رهبران تحول آفرین بیشتر برخوردار باشد به سبب تعهد سازمانی و رضایت شغلی که در کارکنان ایجاد می‌کند می‌توان انتظار داشت که کارکنان رفتار شهروندی سازمانی بیشتری از خود نشان دهند.