بررسی انگیزش شغلی اعضا هیأت علمی معاونت آموزشی ناجا بر اساس نظریه دو عاملی هرزبرگ

Abstract

زمینه وهدف:شناخت عوامل مؤثر در ایجاد انگیزش شغلی، از ضرورت‌هایی است که می‌تواند در افزایش بهره‌وری و رضایت شغلی اعضای هیأت علمی کمک‌کننده باشد.این مطالعه با هدف تعیین عوامل مؤثر در ایجاد انگیزش شغلی اعضای هیأت علمی معاونت آموزشی ناجا انجام شده است. روش:تعداد 82 نفر از اعضای هیأت علمی جامعه مورد مطالعه به عنوان نمونه در این تحقیق شرکت کردند.روش پژوهش, توصیفی از نوع پیمایشی (زمینه یابی)وآزمودنی های تحقیق با استفاده از پرسشنامه سند ملی بر اساس نظریه هرزبرگ که پایایی آن با استفاده از فرمول آلفا کرونباخ محاسبه شده(14/88 =a )بررسی گردید. داده‌ها به صورت توزیع فراوانی مطلق و نسبی و انجام آزمون تی استیودنت توسط نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته : بین انگیزش شغلی وعوامل بهداشتی در جامعه آماری مورد نظر همبستگی معنی داری وجود ندارد. بین انگیزش شغلی وعوامل انگیزشی وبهداشتی اعضای هیأت علمی معاونت آموزشی ناجا تفاوت معنی داری وجود ندارد بین عوامل انگیزشی وعوامل بهداشتی بر حسب سطح تحصیلات، سابقه تدریس، وضعیت استخدامی ،در جامعه آماری تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بررسی اولویت عوامل انگیزشی وبهداشتی در ایجاد انگیزش شغلی نشان داد که اعضای هیات علمی معاونت آموزشی ناجا وجود عوامل بهداشتی را در ایجاد انگیزش شغلی خود مهم تر می دانند. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان می دهد که هم عوامل انگیزشی وهم عوامل بهداشتی در ایجاد انگیزش شغلی مؤثرند ولی این همبستگی وروابط بین انگیزش شغلی وعوامل بهداشتی مثبت وقوی تر است.بهر حال نتایج کلی این تحقیق از نظریه هرزبرگ که عوامل انگیزشی را منشاءاصلی انگیزش ورضایت شغلی می داند حمایت نمی کند اما با یافته های هرزبرگ وهمکاران که اظهار داشته اند که عوامل بهداشتی موجب افزایش انگیزش ورضایت شغلی نمی شود، همسو نمی باشد.