اُلویت بندی کمان های شبکه حمل‌ونقل راه های شریانی برون‌شهری استان تهران

Abstract

بررسی پیوستگی شبکة حمل‌ونقلی و اُلویت بندی کمان ها ازجمله مسایل مهم در بررسی عملکرد شبکه ها است. شناخت نقاط قوت و ضعف شبکه با بررسی نقش و جایگاه هر کمان محقق می شود که برای این منظور اُلویت بندی کمان ها یک ابزار علمی و مفید است. روش های متعددی برای اُلویت بندی وجود دارد که عمدتاً از مفهوم قابلیت اطمینان استفاده می کنند، که کمتر به مسئله پیوستگی شبکه توجه دارند. کوتاه ترین درخت گسترش توسعه یافته با تعریف هزینة کمان به‌صورت زمان سفر تحت تقاضا تلاش دارد تا هزینه ی کل پیوستگی شبکه را به‌صورت واقعی تر بیان کند. در مطالعه حاضر، مسئله اُلویت بندی کمان ها با استفاده از فراوانی قرارگیری آنها در کوتاه‌ترین درخت گسترش توسعه یافته برای نمونه موردی راه های شریانی برون شهری استان تهران تعیین می شود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که 13 کمان از 76 کمان با قرارگیری در تمامی سناریوهای مطرح در اُلویت اول (بالاترین اُلویت) از بین هفت اُلویت و تعداد 10 کمان نیز در اُلویت دوم (اُلویت درجه دو) قرار دارند که لازم است تدابیری برای برطرف‌کردن نقاط‌ضعف احتمالی آنها صورت گیرد. نتایج این تحلیل ها می تواند مدیران و دست اندرکاران حوزة راه و ترابری و لجستیک را در تصمیم گیری راهبرد برای رویارویی با بحران در شناسایی نقاط‌ضعف و قوت شبکه راه ها یاری کند.