بررسی و تبیین راهبرد «تهدید در مقابل تهدید» در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی ایران

Abstract

این تحقیق با هدف بررسی و تبیین جایگاه راهبرد تهدید در مقابل تهدید در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی ایران انجام شده است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و به روش زمینه‎ای- موردی و با تحلیل کمی و کیفی (ترکیبی) نظامند و تفسیری انجام گردیده است. جامعه‎ی آماری بر اساس برآورد خبرگان (230 نفر) برآورد شده که با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه‎ی 69 نفر به روش هدفمند نسبتی در دسترس تعیین شده است. اطلاعات این تحقیق از دو روش کتابخانه‏ای، میدانی و اسناد و مدارک گردآوری و با طیف لیکرت تحلیل شده است. نتایج به‏دست آمده حکایت از آن دارد که راهبرد "تهدید در مقابل تهدید" از سوی جمهوری اسلامی می‏تواند در حوزه‏ی مدیریت تهدیدات نرم و سخت (با تأکید بر تهدیدات موشکی، تهدیدات دانش‏محور، رسانه‏ای، ممانعت از انعقاد پیمان‏های دفاعی- امنیتی علیه جمهوری اسلامی ایران و اعمال سیاست‏های پیش‎دستانه) مؤثر واقع گردد. این راهبرد علاوه بر دفع تهدیدات سیاسی، متقارن، غیرسنتی و تدریجی، در کاهش حجم نیروهای تهدیدکننده و انتقال کانون تهدید از محیط اطراف جمهوری اسلامی ایران مؤثر می‎باشد. بنابراین، راهبرد نوین می‏تواند از طریق همگرایی با یازیگران خارجی و قدرت‎سازی باعث اقتدار دفاعی همه‎جانبه شود.