بررسی نقش پوشش‌های فرّیتی جاذبِ امواج الکترومغناطیس در رادارگریزی شناورهای تندرو

Abstract

پوشش‌های فریتی جاذب امواج الکترو مغناطیس در دو حوزه‌ی مهم نظامی و پزشکی کاربرد دارد. اهمیت این پوشش‌ها در حوزه‌ی نظامی به مخفی کردن ادوات نظامی و ایمن کردن آنها تا حد ممکن از تیررس دشمن مربوط می‎شود. بخش زیادی از پروژه‌های مربوط به طرّاحی و ساخت شناورها، به کاهش سطح مقطع راداری (RCS ) اختصاص داده می‌شود که برای رسیدن به این هدف از تغییر شکل بدنه‌ی سازه استفاده می‌کنند. تغییر شکل بدنه، سختی کار و مشکلات زیادی را به دنبال خواهد داشت که مهم‌ترین آنها تضعیف خواص آیرودینامیکی است. پوشش‌های جاذب امواج رادار و نصب آنها بر روی بدنه شناورها علاوه بر حفظ طرّاحی بهینه، می‌تواند بازه‌ی وسیعی از امواج رادار را تضعیف و جذب کند که این امر منجر به رادارگریز کردن آنها می‌شود. مواد نانو به دلیل خواص بی‌نظیر الکتریکی و مکانیکی گزینه‌های مناسبی برای جذب امواج الکترومغناطیسی هستند. مواد کامپوزیتی نانوپایه می‌توانند کم‌وزن، ارزان و راحت سنتز شوند. استفاده از نانوذرات آهن، نیکل و کبالت در ساخت نانوکامپوزیت‌های فریتی قادر است در محدوده‌ی فرکانسی امواج رادار، سطح مقطع راداری را حداقل تا 6 برابر کاهش دهد که این نتیجه‌ی بسیار خوبی محسوب می‌شود. این مواد به صورت روکش یک میلی‌متری بر روی بدنه‌ی شناورها کشیده شده و قادر است آنها را از دید رادارهای دشمن پنهان کند.