ارزیابی فعالیت ضد التهابی ترکیب آب فاقد دوتریوم و اسانس گل محمدی علیه آسیب سپتیکی در موش صحرایی

Abstract

<strong>چکیده</strong><br />سپسیس، یکی از شایع ترین علل مرگ­ومیر در میان بیماران تحت مراقبت های ویژه در سرتاسر جهان است. با توجه به عوارض ناشی از مصرف داروهای ضد التهابی، جایگزینی ترکیبات طبیعی در درمان سپسیس پیشنهاد می شود. تأثیر ترکیب آب فاقد دوتریوم (DDW) با اسانس گل محمدی بر روی پارامترهای دخیل در آسیب اکسیداتیو و بیان ژن سیکلواکسیژناز-2 (<em>COX-2</em>) در بافت ریه مورد مطالعه قرار گرفت. 100 موش صحرایی به­طور تصادفی به 5 گروه شامل گروه کنترل منفی (LAP)، گروه شاهد (CLP)، دو گروه تیمار ترکیب آب فاقد دوتریوم و اسانس گل محمدی (DDW15+EO و DDW30+EO) و گروه کنترل مثبت ایندومتاسین (IND) تقسیم شدند. سپس، سطوح فاکتورهای دخیل در استرس اکسیداتیو و بیان ژن <em>COX-2</em> در پلاسما و بافت ریه اندازه‌گیری شدند. سپسیس موجب کاهش سطوح آنتی اکسیدانت کل (FRAP) و گلوتاتیون (GSH) و افزایش میزان پراکسیداسیون لیپیدها (LP) و بیان ژن <em>COX-2</em> شده است، اما تیمار موش‌های صحرایی با ترکیب آب فاقد دوتریوم و اسانس گل محمدی به ‌اندازه ایندومتاسین، در تعدیل سطوح این پارامترها مؤثر بوده است، بطوریکه سبب افزایش سطوح FRAP و GSH و کاهش سطوح LP و بیان ژن <em>COX-2</em>گردیده است. مطالعات پاتولوژی نیز نتایج بیوشیمیایی را تایید کرد. این مطالعه نشان می­دهد که سپسیس موجب آسیب اکسیداتیو بافت ریه شده، اما کاربرد ترکیبات طبیعی چون آب فاقد دوتریوم و اسانس گل محمدی با تأثیر بر روی پارامترهای استرس اکسیداتیو و آنتی‌اکسیدانی می‌تواند در جلوگیری از این آسیب‌ها مؤثر باشد.