بررسی تأثیر اجرای برنامه ارتباط درمانی طراحی شده بر اساس نظریه هیلگارد پپلاو بر مشارکت بیماران سوختگی در برنامه های درمانی- مراقبتی

Abstract

صدمه سوختگی اثرات عمیقی بر جنبه‌های جسمانی و عاطفی بیمار می‌گذارد که باعث به حداقل رسیدن مشارکت بیمار در فرآیندهای مراقبتی می‌گردد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر اجرای برنامه ارتباط درمانی بر مشارکت بیماران سوختگی در برنامه های مراقبتی و درمانی انجام شده است. روش: این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی است که در بیمارستان امام رضا(ع) مشهد انجام شده است و طی آن تعداد 60 بیمار بستری در بخش سوختگی زنان ، انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند. سپس در مورد 30 نفر از بیماران گروه مداخله، برنامه ارتباط درمانی طراحی شده اجرا شد. ابزار بررسی، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک بیماران و دو چک لیست مشاهده ای پژوهشگر ساخته: وضعیت همکاری بیمار در "فیزیوتراپی" و در "تعویض پانسمان ها" می باشد. وضعیت همکاری بیماران در فیزیوتراپی و در تعویض پانسمان ها در هر دو گروه در سه مرحله: قبل(هفته اول)، حین(طی سه هفته) و بعد از مداخله (هفته چهارم) سنجیده و مقایسه شد. یافته ها: آزمون آماری من ویتنی یو بین دو گروه اختلاف معنی داری در وضعیت همکاری در تعویض پانسمان ها قبل(P = 0.001 و بعد از مداخله(P = 0.001) و نیز در وضعیت همکاری در فیزیوتراپی، قبل( 005/0P =.)و بعد از مداخله(P = 0.001) نشان داد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه اهمیت ارتباط پرستار با بیمار را بر روند مشارکت بیمار در برنامه های مراقبتی و درمانی و بالتبع بر سیر بالینی بیمار آشکار ساخت. پیشنهاد می گردد از برنامه طراحی شده در این مطالعه در مراقبت از بیماران سوختگی استفاده شود.