اثر جرم بر هم‌گرایی توسعه استان‌های ایران: کاربرد اقتصادسنجی فضایی

Abstract

هدف این مقاله بررسی بازدارندگی جرم (امنیت داخلی) بر هم‌گرایی توسعه بین استان‌های ایران طی دوره زمانی 1375–1390 است. برآورد معادله هم‌گرایی با الهام از نظریه رشد نئوکلاسیک سولو- سوان و با استفاده از اقتصاد­سنجی فضائی نشان داد هم‌گرایی توسعه بین استان‌های ایران برقرار است و شاخص جرم تأثیر بازدارنده معناداری بر سرعت توسعه ندارد. وجود هم­گرایی بین استان­ها، نشان‌دهنده موفقیت سیاست­های توسعه منطقه­ای در کاهش نابرابری منطقه­ای است. عدم معناداری جرم در فرایند توسعه می­تواند ناشی از نقش بالای دولت در فرایند توسعه و عدم گذر از حد آستانه­ای تراکم جرم برای استان­های ایران باشد. توصیه می­شود سیاست­های توسعه منطقه­ای مانند گذشته بدون توجه به تراکم جرم در استان­ها ادامه داشته باشد و این عدم معناداری، عدم جدیت سیاست‌مداران را در کنترل جرم و دلایل ایجاد جرم به دنبال نداشته باشد.