بررسی کارایی نسبی مدیریت گردشگری استان‌های کشور دربرنامه سوم و چهارم توسعه

Abstract

برای ایجاد توسعه پایدار و مناسب در صنعت گردشگری، وجود یک مدیریت توانا و منسجم و هماهنگی بین بخش دولتی و بخش خصوصی بسیار حائز اهمیت می‌باشد. این پژوهش با هدف محاسبه و مقایسه کارایی استان‌ها در برنامه سوم و چهارم، طی سال‌های 79 تا 83 و 84 تا 87 انجام گرفته است. از روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و از مدل ریاضی تحلیل پوششی داده‌ها و سه شاخص ورودی و چهار شاخص خروجی برای بررسی کارایی نسبی استفاده شده ‌است. جامعه ‌آماری پژوهش تمامی استان‌های کشور می‌باشند. نتایج، نشان از رتبه اول استان تهران طی دو برنامه دارد. همچنین اختلاف بیشترین و کمترین کارایی در طول دو برنامه کاهش یافته که نشان از نزدیک شدن استان‌ها در طول این دوره دارد. بیشترین افزایش و کاهش مقدار کارایی به‌ترتیب مربوط به استان‌های سمنان و تهران می‌باشد. تحلیل حساسیت شاخص‌ها نشان داد که بیشترین حساسیت در میان ورودی‌ها مربوط به شاخص تعداد تخت و در میان خروجی‌ها مربوط به تعداد گردشگران داخلی می‌باشد. شاخص درصد اشغال تخت بیشترین پتانسیل برای رشد را دارد. از طرفی کیفیت ارقام کارایی استان‌های کارا به‌دلیل وابستگی شدید به برخی شاخص‌ها بسیار پایین است و عملکرد استان‌های ناکارا در مورد خروجی‌ها مناسب بوده است. در انتها باید گفت ضعف در زیرساخت‌های گردشگری بیشتر از ضعف در خروجی‌های هر استان است.