بررسی عوامل رفتاری و محیطی مؤثر بر جذب سرمایه‌گذار خطرپذیر جهت سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دانش‌بنیان (مطالعه موردی: صنعت بیوتکنولوژی ایران)

Abstract

<span lang="FA"> </span><br /> <em><span lang="FA">شرکت­های دانش‌بنیان، امروزه به‌عنوان یکی از عوامل محرکه رشد و توسعه اقتصادی کشورها شناخته‌شده‌اند. این شرکت‌ها نیز همانند سایر کسب‌وکارها، برای اجرای طرح­های خود، نیاز به منابع مالی دارند. ریسک بالای فعالیت این شرکت­ها موجب شده، تمایل تأمین‌کنندگان سرمایه به ارائه تسهیلات به آنها کاهش یابد. لذا با توجه به اهمیت و جایگاه شرکت­های دانش‌بنیان در رشد و توسعه اقتصادی بویژه در راستای مقاوم­سازی اقتصاد، هدف از این مطالعه، ارزیابی عوامل رفتاری و محیطی مؤثر برجذب سرمایه­گذار خطرپذیر جهت سرمایه­گذاری در این شرکت­ها است. جامعه آماری در این مطالعه، شرکت­های دانش­بنیان فعال در حوزه بیوتکنولوژی می­باشند. به‌منظور تحلیل داده­ها نیز از روش­های متداول آماری همچون برآورد رگرسیون و ضرایب همبستگی استفاده‌ شده است. نتایج این مطالعه، گویای آن است که توانمندی در برقراری ارتباط، تجربه و ریسک‌پذیری مدیران، حمایت­ سرمایه­گذاران خطرپذیر و همچنین منابع اولیه با جذب سرمایه­گذار خطرپذیر در شرکت­های دانش­بنیان، ارتباطی معنی­دار دارند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، شرکت­ها در صورت عدم‌کفایت سرمایه اولیه و ضرورت جذب سرمایه بویژه سرمایه­گذاری خطرپذیر، باید این نکته را مدنظر قرار دهند که تجربه تیم مدیریتی و نیز توانمندی در برقراری ارتباطات مؤثر شرکت با دیگر شرکت­ها و اشخاص حقیقی و حقوقی، یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر موفقیت ایشان خواهد بود. لذا پیشنهاد می­شود، شرکت‌های دانش‌بنیان، سرمایه­گذاری مناسبی را برای غنی‌سازی توانمندی و قابلیت خود در برقراری ارتباطات به‌کارگیرند. این قابلیت­ها شامل هماهنگی، مهارت‌های ارتباطی، شناخت شرکا و ارتباطات داخلی می­شود. درمجموع می­توان گفت، نحوه عملکرد مدیریت در شرکت­های دانش­بنیان، مؤثرترین عامل در موفقیت یا شکست این شرکت­ها در اقتصاد پرتلاطم امروز خواهد بود.</span></em><br /> <em><span lang="FA"> </span></em>