از روایت نگاری تا پژوهشگری تاریخ در جهان غرب

Abstract

تاریخ، این تکاپوی آدمی برای شناخت هویت خویشتن و تفسیر جهان، چگونه<br />نوشته میشود؟ آیا تاریخ تکرار ملالت بار روایت پردازی راویان شیرین سخن است یا<br />دانشی و معرفتی برگرفته از روحیه پرسشگری و پویندگی انسان؟ برای درک عمیق از معنا<br />و مفاد تاریخ باید دید که تاریخ را چگونه مینویسند. این جستار میکوشد تا با نگاهی<br />گذرا به سیر تحول و تطور نگارش تاریخ در اروپا- که ما امروزه آن را کانون مدرنیسم و<br />پیشرفت میدانیم- دگرگونیهای حادث شده در بستر زمانی دیرپا را، به معرض دید<br />درآورد ؛ تا بدرستی مشخص گردد که چگونه تاریخ نگاری از روایت پردازی و شرح حال<br />نویسی به تحلیل مسائل تمدنی و اجتماعی تبدیل شد و از نگرشی دیکتاتور مآبانه به<br />دیدگاهی دموکراتیک متمایل گردید. مقاله در چند پاره تنظیم شده و به مهمترین ادوار<br />تاریخنویسی در قاره اروپا و جهان غرب- از سدههای آغازین تاریخنگاری در عهد یونان<br />باستان تا مکاتب نوین سده 20میلادی- و نظریات و کوشندگان هریک از این مقاطع<br />میپردازد. امید است آشنائی با روند تحولات مذکور و مقایسه آن با سیر تاریخنگاری در<br />شرق و بویژه ایران، بتواند به روشن شدن پارهای از کاستیهای موجود در قلمروی<br />تحقیقات تاریخی ایران معاصر کمک نماید.