رابطه سکوت سازمانی و عدالت سازمانی با اشتیاق شغلی با میانجیگری سلامت روان در کارکنان آموزش و پرورش

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سکوت سازمانی و عدالت سازمانی با اشتیاق شغلی با میانجیگری سلامت روان در کارکنان آموزش و پرورش انجام شد. این پژوهش توصیفی و همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش کارکنان اداره کل آموزش و پرورش شهرستان‌های استان تهران در سال تحصیلی 97-1396 بودند. نمونه پژوهش 400 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های سکوت سازمانی (دیمیتریس و واکولا، 2007)، عدالت سازمانی (نیهوف و مورمن، 1993)، اشتیاق شغلی (سالانووا و شافلی، 2008) و سلامت روان (نجاریان و داودی، 1380) بودند. داده‌ها با روش معادلات ساختاری از نوع تحلیل مسیر با نرم‌افزار لیزرل تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که سکوت سازمانی بر سلامت روان و اشتیاق شغلی تأثیر مستقیم منفی و معنادار، عدالت سازمانی بر سلامت روان و اشتیاق شغلی تأثیر مستقیم مثبت و معنادار و سلامت روان بر اشتیاق شغلی تأثیر مستقیم مثبت و معنادار داشت. سکوت سازمانی با میانجیگری سلامت روان بر اشتیاق شغلی تأثیر غیرمستقیم منفی و معنادار و عدالت سازمانی با میانجیگری سلامت روان بر اشتیاق شغلی تأثیر غیرمستقیم مثبت و معنادار داشت (01/0>P). بنابراین برای ارتقای اشتیاق شغلی باید سکوت سازمانی را کاهش و عدالت سازمانی و سلامت روانی را افزایش داد.