بررسی اثر رویکرد‌های نوین آموزش هندسه بر مبنای نظریه‌ی ون هیلی بر انگیزش دانش‌آموزان دبیرستان‌‌های دخترانه شهرستان تیران و کرون

Abstract

نظریه ون هیلی یک مدل یادگیری است که برای شکل‌گیری و توسعه‌ی درک و فهم هندسه ایجاد شده است و با در نظر گرفتن گام‌‌هایی در زمینه‌ی رشد مفاهیم هندسه در فراگیران امکان یادگیری را افزایش می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر روش‌‌های نوین آموزش هندسه بر مبنای نظریه‌ی ون هیلی بر انگیزش دانش‌آموزان دبیرستانی بود. بدین منظور یک کلاس دوم ریاضی و یک کلاس دوم تجربی در یک دبیرستان دیگر به عنوان گروه آزمایش و یک کلاس دوم ریاضی و یک کلاس دوم تجربی در دبیرستان دیگر به عنوان گروه کنترل به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. برای اطمینان از معادل بودن گروهها و همگن کردن کلاس‌‌ها، از نمره‌های ریاضی یک و نمره‌های خام هوش به عنوان متغیر‌های همگام در آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. ابزار‌های مورد استفاده در این پژوهش، آزمون ریون برای سنجش هوش، نمره‌های ریاضی یک، طرح درس تدوین شده بر مبنای نظریه‌ی ون هیلی، و پس آزمون تشریحی هندسه بود. یافته‌‌های پژوهش نشان می‌دهد که تدریس بر مبنای نظریه‌ی ون هیلی بر انگیزش فراگیران، تأثیر مثبت دارد. گروهها قبل از اعمال متغیر مستقل، همسان بودند و تفاوت معنی‌داری بین آنها از نظر هوش و توانایی ریاضی وجود نداشت. اما بعد از طی دوره‌ی آزمایش، بین نمره‌های هندسه‌ی آنها تفاوت معنی‌دار دیده شد که می‌توان آن را به نوع تدریس مربوط دانست. در پایان بر اساس یافته‌‌های پژوهش از آنجا که آموزش مبتنی بر نظریه‌ی ون هیلی موجب افزایش انگیزه‌ی فراگیران در تحصیل و فعال نگه داشتن آنها هنگام تدریس و تمرکز بیشتر آنها بر روی مطالب می‌شود، استفاده از این روش به دبیران هندسه دبیرستان‌ها توصیه می‌شود