تحلیل آموزش پایدار براساس مدل AHP در آموزش عالی: پژوهشی ترکیبی

Abstract

این پژوهش با هدف شناسایی مؤلفه‌های آموزش پایدار انجام شد. روش پژوهش آمیخته اکتشافی است که به شیوه پیاپی در دو بخش کیفی و کمی انجام شده است. در بخش کیفی، با انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته با 11 نفر از متخصصان دانشگاهی که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده بودند، مؤلفه‌های آموزش پایدار شناسایی شدند. برای اعتباربخشی یافته‌های کیفی، از راهبردهای: بازبینی مشارکت‌کنندگان و بازبینی همکاران استفاده شده است. در بخش کمی در چارچوب روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و با پرسش‌نامه پژوهشگر ساخته، دیدگاه‌های 262 نفر از اعضای هیئت‌علمی دانشگاه فردوسی مشهد که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شده بودند، گردآوری شد. روایی ابزار به‌وسیله متخصصان، و پایایی آن با محاسبۀ نرخ ناسازگاری تأیید شد. برای تحلیل داده‌ها، در بخش کیفی از روش تحلیل محتوا و در بخش کمی از روش فرایند سلسله مراتبی استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که از دیدگاه اعضای هیئت‌علمی دانشگاه فردوسی، مؤلفه‌های آموزش پایدار از نظر اهمیت به ترتیب اولویت عبارت‌اند از: گنجاندن مفاهیم پایداری در فرایند یادگیری با وزن نسبی 075/0، یادگیریِ یادگیری و کاربست رویکرد میان‌رشته‌ای با وزن نسبی 046/0، به‌کارگیری راهبردهای نوآورانه در فرایند یادگیری با وزن نسبی 034/0، اندیشه‌ورزی نقادانه با وزن نسبی 0318/0، و بین‌المللی شدن آموزش با وزن نسبی 0185/0.