بررسی وضعیت تجدید‌حیات در تیپ‌های مختلف بلوط (برو و مازودار) و راه‌کار مناسب برای احیای آن‌ها در جنگل‌های ثلاث باباجانی، استان کرمانشاه

Abstract

تجدیدحیات از مبانی اساسی شکل‌گیری، پایداری و تکامل اکوسیستم‌های مختلف است. اکوسیستم جنگل به‌عنوان کامل‌ترین اکوسیستم از این قاعده مستثنی نیست و پایداری و روند تکاملی آن به‌وسیله تجدیدحیات تأمین می‌گردد. به همین منظور تجدیدحیات جنگل‌های ثلاث باباجانی مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس پوشش درختی منطقه با توجه به ترکیب گونه‌ای و مبدأ رویشی (شاخه‌زاد، دانه‌زاد و دانه و شاخه‌زاد)، 7 تیپ مختلف شامل برو شاخه‌زاد، برو دانه‌زاد، برو آمیخته دانه و شاخه‌زاد، برو- بنه دانه‌زاد، برو- بنه دانه و شاخه‌زاد، برو- مازو شاخه‌زاد، برو- مازو دانه و شاخه‌زاد تفکیک گردید و در هر یک از تیپ‌ها تجدیدحیات گونه‌های چوبی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیپ‌های مشخص شده از نظر تجدیدحیات غیرجنسی و جنسی اختلاف معنی‌داری دارند (01/0P-Value<). تیپ‌های برودار شاخه‌زاد و برو- مازو شاخه‌زاد از نظر تجدیدحیات غیرجنسی دارای وضعیت مناسبی بودند ولی بدون تجدیدحیات جنسی بودند. در سایر تیپ‌ها تجدیدحیات دانه‌زاد به‌صورت پراکنده مشاهده گردید. در تیپ برو- مازو دانه و شاخه‌زاد که به‌طور عمده در دامنه‌های شمالی واقع شده‌ بود وضعیت تجدیدحیات جنسی مناسب‌تر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که در احیا جنگل‌های منطقه، در نظر گرفتن تیپ‌های جنگل با توجه به شرایط اکولوژیک آن و حمایت و تقویت تجدیدحیات جنسی ضروری است.