تأثیر گروه‌بندی خاک‌ها بر اساس مقدار کربن آلی و رس آنها بر کارآیی توابع انتقالی سلسله مراتبی گنجایش تبادل کاتیونی خاک

Abstract

گنجایش تبادل کاتیونی (CEC) از مهمترین ویژگی¬های خاک در پایش و مدیریت کیفیت خاک در راستای نیل به تولید پایدار است. گرچه CEC را می¬توان به روش مستقیم اندازه¬گیری نمود، این اندازه¬گیری بویژه در خاک¬های اریدی¬سول، دشوار، زمان¬بر و پرهزینه¬ است. یکی از روش¬های جایگزین، استفاده از توابع انتقالی خاک (PTF) است که در آن CECخاک با استفاده از اطلاعات موجود خاک برآورد می¬گردد. هدف از این پژوهش، ایجاد¬-PTFهایی سلسله مراتبی برای برآورد CECو تأثیر گروه¬بندی خاک¬ها بر اساس مقدار رس و کربن آلی بر کارآیی این توابع بود. مجموعه¬ای با 1141 داده برای ایجاد و ارزیابی دقت توابع استفاده شد. مجموعه¬ داده مستقل دیگری با 232 داده نیز برای ارزیابی اعتبار توابع ایجاد شده بکار رفت. گروه¬بندی خاک¬ها بر اساس مقدار رس و کربن آلی عموما موجب کاهش ضریب تغییرات مقادیر رس، کربن آلی و CEC گردید. بطور کلی با گروه¬بندی خاک¬ها، همبستگی رس و کربن آلی با CEC کاهش یافت. در خاکهایی با کربن آلی کمتر از 5/0 درصد تنها با استفاده از درصد رس، CEC با دقت قابل قبولی برآورد گردید. بطور کلی، گروه¬بندی خاک¬ها موجب افزایش دقت توابع انتقالی گردید ولی در بیشتر موارد از اعتبار توابع کاست. با این حال گروه¬بندی بر اساس مقدار رس بجز در خاک¬هایی با مقدار رس ≥ 35%، تاثیر بیشتری در بهبود دقت و اعتبار توابع داشت. رس (بجز در خاک¬هایی با مقدار رس ≥ 35%) تاثیرگذارترین عامل در برآورد CEC خاک¬های مورد مطالعه بود بطوریکه با وارد نمودن متغیرهای دیگر بهبود چشمگیری در دقت و اعتبار توابع بدست نیامد.