ارزیابی راهبردهای بیابان زدایی با کاربرد روش بردای فردی

Abstract

<em>در چارچوب تنظیم برنامه­های توسعه مناطق بیابانی به­دلیل کمبود منابع و نهاده­ها و حساسیت این بیوم­ها، اعمال راهبردهای بیابانزدایی، باید متناسب با شرایط اقتصادی – اجتماعی و محیطی و به صورت محلی به انجام برسد. در عین حال با وجود اثرات جدی زیست­محیطی، اقتصادی و اجتماعی این پدیده، کوشش­های اندکی در زمینه ارائه راهبردهای بهینه صورت پذیرفته­است. بنابراین این پژوهش با هدف ارائه راهبردهای بهینه به صورت نظامند و در قالب یک مدل تصمیم­گیری گروهی به صورت موردی در منطقه خضرآباد یزد انجام گرفت. بدین منظور، در ابتدا در چارچوب روش تصمیم­گیری چند شاخصه و با استفاده از تکنیک بردار ویژه، ارجحیت شاخص­ها به­دست آمد. سپس اولویت راهبردها با استفاده از روش رتبه­بندی "بردای فردی" مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که راهبرد جلوگیری از تبدیل و تغییر نامناسب کاربری اراضی مهمترین راهبرد در فرآیند بیابانزدایی منطقه مطالعاتی می­باشد و راهبردهای توسعه و احیاء پوشش گیاهی، تعدیل در برداشت از منابع آب زیرزمینی به ترتیب در اولویت­های بعدی قرار می­گیرند. بنابراین پیشنهاد شد که در طرح­های کنترل و کاهش اثرات بیابان­زایی و احیاء اراضی تخریب یافته، نتایج و رتبه­بندی به دست آمده مورد توجه قرار گیرد.</em>