اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر ارتباط والد ـ فرزند و تنیدگی والدینی دانشآموزان دارای نارسایی توجه

Abstract

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر ارتباط والد ـ فرزند و تنیدگی والدینی دانشآموزان دارای نارسایی توجه انجام گرفت. روش: در یک طرح تحقیق شبهآزمایشی با گروه گواه و از نوع طرح دوگروهی ناهمسان با پیشآزمون و پسآزمون، نفر از مادران دارای فرزند با نارسایی توجه داوطلب شرکت در پژوهش، از بین نمونه در دسترس شهرستان علیآباد استاد گلستان، در دو 28 ساعته، برنامه 2 جلسه گروهی و بهصورت هفتگی و هر هفته یک جلسه 4گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مادران گروه آزمایش طی فرزندپروری مثبت را آموزش دیدند. سیاهه ارتباط والد فرزند و مقیاس تنیدگی والدینی بهعنوان پیش و پسآزمون استفاده شد و دادهها با روش تحلیل کوواریانس بین گروهی یکطرفه تک متغیری ( تحلیل شدند. یافتهها: یافتههای حاکی از تفاوت معنادار نمرات ANCOVA) ) بود. نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت برنامه فرزندپروری مثبت باعث بهبود روابط والد فرزند و کاهش P<5/50 پیش و پسآزمون ( تنیدگی والدینی میشود.