طراحی برنامه آموزش مهارت‌های هیجان خوانی مبتنی بر نظریه ذهن و اثربخشی آن بر بهبود مهارت‌های همدلی کودکان اتیستیک با عملکرد بالا

Abstract

پژوهش حاضر با هدف طراحی برنامه آموزش مهارت‌های هیجان خوانی مبتنی بر نظریه ذهن و اثربخشی آن بر بهبود مهارت‌های همدلی کودکان اتیستیک با عملکرد بالا انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع طرح‌های نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل می‌باشد. جامعه موردنظر شامل کلیه کودکان با اختلال اتیسم پذیرش‌شده در مرکز اتیسم دوم آوریل در سال 1394 بودند از بین کل جامعه هدف تعداد 16 نفر اتیسم با عملکرد بالا با استفاده تست تعین سطح عملکرد (سون گرایسون، 1994) انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) به‌صورت تصادفی جایگزین شدند از مقیاس‌های بهره همدلی (بارون-کوهن,2002) و هیجان خوانی (بارون- کوهن، 1999) برای گرداوری اطلاعات استفاده شد و برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از آزمون­های پیشرفته آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و آزمون T استفاده شد. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که فرضیه­های پژوهش در سطح آلفای 5% معنی‌دار شدند به این معنی که آموزش مهارت‌های هیجانی در بهبود مهارت‌های همدلی کودکان اتیستیک با عملکرد بالا، مؤثر بوده است.