اثربخشی تکنیک‌های بازی‌درمانی‌گروهی بر حساسیت اضطرابی، درماندگی و تاب‌آوری دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی‌های یادگیری

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، تعیین میران اثربخشی تکنیک­های بازی­درمانی­گروهی بر حساسیت اضطرابی، درماندگی و تاب­آوری دانش­آموزان مبتلا به اختلال یادگیری بود. در این مطالعه از طرح شبه­آزمایشی پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل، استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش­آموزان (253 دانش­آموز؛ 73 دختر و 180 پسر) مبتلا به اختلال یادگیری که در سال تحصیلی 98-1397 به مرکز اختلال یادگیری آموزش‌و‌پرورش شهر بوشهر مراجعه کردند، تشکیل دادند. از میان آن­ها به ­روش نمونه­گیری در دسترس 40 نفر که ویژگی­های لازم براساس آزمون پرسشنامه مشکلات یادگیری کلرادو (CLDQ)، آزمون وکسلر و ملاک­های ویرایش پنجم کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلال­های روانی را داشتند، فهرست شدند و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) گمارش شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه­های حساسیت اضطرابی (ASQ)، درماندگی آموخته­شده (LHQ) و مقیاس تاب­آوری (RS) بود. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه ۴۵ دقیقه­ای و به‌صورت گروهی تحت آموزش قرار گرفت. داده­های حاصل از پژوهش، با آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.یافته­ها نشان داد، تکنیک­های بازی­درمانی­گروهی در گروه آزمایش، موجب بهبود حساسیت اضطرابی، درماندگی و تاب­آوری شده است و این تأثیر در مرحله پیگیری دوماهه پایدار ماند (۰۵/0˂P). با توجه به یافته­های به‌دست‌آمده از مطالعه حاضر، می­توان نتیجه­گیری کرد که آموزش تکنیک­های بازی­درمانی­گروهی، می­تواند به‌عنوان یک روش مداخله­ای در بهبود حساسیت اضطرابی، درماندگی و تاب­آوری دانش­آموزان با اختلال یادگیری استفاده شود.