چالش‌های تعاملی پلیس و شهرداری در پیشگیری اجتماعی از سرقت منزل (مطالعه موردی شهر اهواز)

Abstract

زمینه و هدف: پیشگیری اجتماعی از جرم علیه اموال شهروندان بویژه، اماکن مسکونی، یکی از حوزه‌هایی است که نیازمند تعامل سازنده میان پلیس و شهرداری‌ها است.این پژوهش با هدف شناخت و بررسی چالش‌های تعاملی پلیس و شهرداری در پیشگیری اجتماعی از سرقت منازل شهری انجام گرفته است. روش‌شناسی: این پژوهشبه لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ شیوه اجرا از نوع پژوهش‌های آمیخته است. جامعه مشارکت‌کننده در مرحله کیفی شامل مدیران سازمان‌های پلیس و شهرداری در شهر اهواز بود که 12 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش در مرحله کمّی شامل دو گروه فرماندهان و مدیران انتظامی و مدیران شهرداری اهواز به تعداد 76 نفر بود حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 69 نفر تعیین شد. در مرحله کیفی از نشست طوفان ذهنی به عنوان ابزار گردآوری داده‌ها استفاده شد. در مرحله کمُی از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی صوری و محتوایی ابزار سنجش توسط 7 نفراز متخصصان کنترل و پس از اعمال نظرات آن‌ها به تأیید نهایی رسید، پایایی پرسش‌نامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برابر با 86/0 بدست آمد. داده‌های مرحله کمی با استفاده از آزمون تی مستقل با استفاده از نرم افزارSPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج آزمون لوین در مورد یکسانی واریانس‌ها نشان می‌دهد تنها در سه مورد در سطح 05/0 معنادار بدست آمده است و فرض H1 مبنی بر نابرابری واریانس دیدگاه دو گروه تأیید می‌شود. در 8 مورد دیگر از چالش‌های تعاملی مدیریت انتظامی و نهاد شهرداری در زمینه پیشگیری اجتماعی از سرقت منزل در اهواز، سطح معناداری آزمون لوین بالاتر از عدد 05/0 مشاهده می‌شود. نتیجه‌گیری: برآیند یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که در بیشتر چالش‌های تعامل ناجا و نهاد شهرداری در مدیریت پیشگیری از سرقت منزل اختلاف نظر وجود ندارد. بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد در حوزه‌های تعاملی پلیس و شهرداری به لحاظ نظری اختلاف دیدگاه میان مدیران این دو سازمان وجود ندارد و بنابراین ضرورت عملیاتی کردن راهبردهای تعاملی در این زمینه آشکار به نظر می‌رسد.