بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و احساس امنیت در بافت فرسوده

Abstract

زمینه و هدف: یکی از مشکلات شهرهای بزرگ به خصوص در محدوده بافت فرسوده و بافت حاشیه‌ای آن‌ها، مشکل امنیت و احساس امنیت می‌باشد. این مقوله بر کیفیت زندگی شهروندان در این محدوده‌ها تأثیر منفی گذاشته است. از طرفی در چند سال اخیر طبق تحقیقات انجام شده مشخص‌ شده است یکی از عوامل مؤثر بر افزایش احساس امنیت شهروندان، سرمایه اجتماعی می‌باشد. در همین راستا پژوهش حاضر در پی بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر احساس امنیت ساکنان بافت فرسوده منطقه 12 تهران بوده است. روش­شناسی: این پژوهش از نظر هدف، جزء تحقیقات کاربردی و از نظر روش، جزء تحقیقات توصیفی - تحلیلی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق ساکنان منطقه 12 تهران بوده است. حجم نمونه نیز با استفاده از فرمول کوکران 384 به ‌دست ‌آمده است. برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها نیز از نرم‌افزار SPSS استفاده‌ شده است. یافته­ها: یافته­های پژوهش نشان داده است که بین سرمایه اجتماعی و احساس امنیت شهروندان در بافت فرسوده رابطه معناداری وجود دارد (0.000sig=). همچنین در بین شاخص‌های مورد بررسی، مشارکت اجتماعی با ضریب 314/0 و اعتماد اجتماعی با ضریب 264/0 بیشترین تأثیر را بر احساس امنیت اجتماعی دارند. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج پژوهش مشخص شده است که با افزایش سرمایه اجتماعی در بافت­های فرسوده می­توان به افزایش امنیت و احساس امنیت در این بافت­ها کمک کرد همچنین در بین شاخص‌های سرمایه اجتماعی؛ مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی و روابط اجتماعی می‌توانند بیشترین تأثیر رو بر افزایش احساس امنیت دارند.