آسیب‌شناسی مأموریتی کارکنان فرماندهی انتظامی تهران بزرگ، مبتنی ‌بر رویکرد انتظامی

Abstract

زمینه و هدف: نیروی انتظامی در راستای تحقق اهداف ذاتی خود که همان حفظ نظم و امنیت در جامعه است همواره مورد آماج تهاجم و تهدیدات مختلف است و صیانت از کارکنان و اجرای صحیح مأموریت‌های سازمانی نیازمند آسیب‌شناسی مبتنی بر تهدیدات و آسیب‌پذیری‌های مأموریتی کارکنان ناجا است. بر همین اساس این تحقیق با هدف، آسیب‌شناسی مأموریتی کارکنان فرماندهی انتظامی تهران بزرگ انجام شده است. روش‌شناسی: این تحقیق از نظر ماهیت، تحقیقی کاربردی است و روش اجرای آن، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان سرکلانتری یازدهم تهران است که از این بین 160 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات و داده‌ها با روش کتابخانه‌ای و میدانی و با ابزار فیش‌نویسی و پرسش‌نامه محقق ساخته انجام شده است. پایایی ابزار تحقیق با استفاده از آلفای کرونباخ به میزان 89/0 مورد تأیید قرار گرفت و روایی ابزار تحقیق نیز با استفاده از روایی صوری و بهره‌گیری از نظر خبرگان، مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق با استفاده از روش‌های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و...) و آمار استنباطی (آزمون تی و تحلیل واریانس و...) انجام شده است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: رابطه معناداری بین درجۀ خدمتی کارکنان با تهدیدات و همچنین آسیب‌پذیری‌ها وجود داشته و میزان آسیب‌پذیری‌ها به نسبت تهدیدات در سرکلانتری یازدهم فاتب با ارتباط معناداری بیشتر است. همچنین میانگین نمرات تهدیدات افسران جزء و افسران ارشد بیشتر از کارمندان است. بین میانگین نمرات کارمندان و درجه‌داران تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتایج آزمون‌ها نشان داد که تفاوت میانگین درجه‌داران با افسران جزء به نفع افسران جزء معنی‌دار است؛ ولی بین نمرات تهدیدات درجه‌داران و افسران ارشد و همچنین افسران جزء با افسران ارشد تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد.