تأثیر طرد اجتماعی بر تکرار جرم زنان پس از آزادی از زندان

Abstract

زمینه و هدف: طرد اجتماعی محرومیتی طولانی مدت که به جدایی از جریان اصلی جامعه می‌انجامد، فرایندی که در نتیجه آن افراد و گروه‌های اجتماعی معینی از اجتماع طرد و به حاشیه رانده می‌شوند. رویکرد طرد اجتماعی در مقایسه با رویکردهای دیگر درک عمیق‌تر و جامع‌تری از ریشه‌ها و ابعاد محرومیت به‌دست می‌دهد. رویکرد طرد اجتماعی، جرم را پدیده‌ای چندوجهی می‌داند که فراتر از کمبودهای مادی بر دامنه متنوعی از محرومیت‌های اجتماعی و فرهنگی دلالت دارد. این پژوهش به بررسی رابطه بین طرد اجتماعی و ارتکاب مجدد جرم پرداخته و از این زاویه به آن می‌نگرد. روش‌شناسی: روش این پژوهش از نوع پیمایشی با استفاده از پرسش‌نامه بوده و جزء تحقیقات کاربردی محسوب می‌شود. جامعه آماری این پژوهش زنان و دختران بازداشتی در بازداشتگاه‌های نیروی انتظامی شهرستان کرمانشاه بوده و نمونه آماری این پژوهش تمام شماری بوده و برابر با 42 نفر است که در این پژوهش مورد پرسش و بررسی قرار گرفته‌اند. پایایی این پرسش‌نامه نیز به روش آزمون آلفای کرونباخ برای متغیر طرد اجتماعی برابر 82/0 محاسبه و تأیید شد. یافته‌ها و نتایج: این پژوهش در پاسخ به 9 فرضیه صورت پذیرفته است که کلیه این فرضیات مورد تأیید واقع‌ شده و تجزیه و تحلیل بر اساس ماهیت داده‌ها و شیوه بیان سؤالات در قالب آزمون تی تک متغیره، آزمون تحلیل واریانس و ضریب همبستگی اتا صورت گرفت. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که ارتکاب مجدد جرم رابطه معناداری با طرد اجتماعی داشته و هرچه میزان طرد اجتماعی بالاتر باشد، احتمال ارتکاب مجدد جرم در بین مجرمان افزایش می‌یابد.