شناسایی ویژگی‌های نوآورانه اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان و دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز

Abstract

<span> </span><span><span>نوآوری به‌طور گسترده‌ مهم‌ترین منبع مستمر رشد اقتصادی و مزایای رقابتی می‌باشد، همچنین می‌توان آن‌را به عنوان حرکت انتقالی جوامع به سوی رشد توسعه پایدار جهانی، گذر از مناسبات ناکارآمد اجتماعی، روش‌های سنتی تفکر و روش‌های هزینه‌‌بر آموزش و پرورش به شمار آورد. دانشگاه‌ها باید به گونه‌ای رهبری شوند که نوآوری به عنوان یک فرهنگ و بخش طبیعی فعالیت‌های روزانه درآمده و به عنوان دانش افزوده برای همه اعضای هیئت علمی مطرح شود. بر همین اساس هدف این پژوهش، شناسایی ویژگی­های نوآورانه اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان و دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز تعیین گردیده است. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی و ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه می‌باشد. روایی فنی و ظاهری پرسشنامه بر اساس نظر جمعی از استادان گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تأیید شد که مقدار ضرایب محاسبه شده 93/0 و 84/0 بوده است. جامعه آماری پژوهش را 111 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان و دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز تشکیل دادند. 87 نفر از آنها با توجه به جدول مورگان به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شدند. افراد نمونه با روش نمونه‌گیری طبقه ای متناسب با حجم طبقه انتخاب و پرسشنامه بین آن‌ها توزیع گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار</span></span><span dir="LTR"><span>SPSS </span></span><span><span> تجزیه و تحلیل گردید. یافته­های تحقیق نشان­دهنده وجود تفاوت آماری مثبت و معنی­داری بین ویژگی‌های نوآورانه اعضای هیأت علمی بود. مقایسه میانگین بین­گروه­ها نشان داد که دانشکده مهندسی زراعی و عمران روستایی با دانشکده‌های کشاورزی و علوم دامی و صنایع غذایی تفاوت معنی‌داری دارد. نتایج همچنین نشان داد که بین اعضای هیأت علمی که حداقل یکی از مقاطع تحصیلی خود را در خارج از کشور سپری کرده‌اند و کسانی که در داخل کشور تحصیل کرده‌اند از نظر ویژگی‌های نوآورانه هیچ‌گونه تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت</span></span><span><span>.</span></span>