اثر محلول پاشی متانول و اسید سالیسیلیک بر برخی از صفات رشد و عملکردی گندم پاییزه رقم میهن تحت تنش کمبود آب

Abstract

به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول و اسید سالیسیلیک بر برخی از صفات فیزیولوژیک گندم پاییزه تحت آبیاری محدود، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکدهی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز در سال زراعی 96-1395 به اجرا در آمد. عامل اصلی دور آبیاری در دو سطح شامل هر هفت روز یک بار (آبیاری کامل) و هر 14 روز یک بار (آبیاری محدود) و ترکیب فاکتوریلی کاربرد متانول (در سه سطح صفر، 10 و 20 درصد) و اسید سالیسیلیک (در دو سطح صفر و نیم درصد) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. سرعت پر شدن دانه در اثر محلول پاشی 10 درصد متانول و آبیاری کامل، 47 درصد بیشتر از عدم محلول پاشی و آبیاری هر 14 روز یک‌بار بود. بیشترین دوره موثر پر شدن دانه نیز در اثر محلول پاشی 10 درصد متانول و 0.5 درصد اسید سالیسیلیک و بیشترین عملکرد دانه در تیمار محلول پاشی 0.5 درصد اسید سالیسیلیک و متانول 20 درصد با میانگین 744.7 گرم در مترمربع بود که نسبت به تیمار عدم محلول پاشی افزایش معادل 58 درصد داشت.در شرایط تنش کم آبی، کاربرد اسید سالیسیلیک موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه نسبت به تیمار شاهد (بدون کاربرد اسید سالیسیلیک) گردید به طوری که کاربرد تیمار 0.5 درصد اسید سالیسیلیک در شرایط تنش موجب افزایش 65درصدی عملکرد دانه نسبت به تیمار صفر درصد اسید سالیسیلیک گردید.