نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorثابت تیموری, مژگانfa_IR
dc.contributor.authorخزاعی, حمید رضاfa_IR
dc.contributor.authorنصیری محلاتی, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T10:24:07Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T10:24:07Z
dc.date.available1399-07-09T10:24:07Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T10:24:07Z
dc.date.issued2009-12-22en_US
dc.date.issued1388-10-01fa_IR
dc.date.submitted2009-01-04en_US
dc.date.submitted1387-10-15fa_IR
dc.identifier.citationثابت تیموری, مژگان, خزاعی, حمید رضا, نصیری محلاتی, مهدی. (1388). تأثیرسطوح مختلف شوری بر عملکرد و اجزای عملکرد تک بوته، خصوصیات مورفولوژیک و میزان کلروفیل برگ گیاه کنجد (Sesamum indicum L.). تنش‌های محیطی در علوم زراعی, 2(2), 119-130. doi: 10.22077/escs.2010.71fa_IR
dc.identifier.issn2228-7604
dc.identifier.issn2383-3084
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22077/escs.2010.71
dc.identifier.urihttp://escs.birjand.ac.ir/article_71.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/380930
dc.description.abstractبه منظور بررسی اثر سطوح مختلف شوری بر عملکرد و اجزای عملکرد، خصوصیات مورفولوژیک و تغییرات عدد کلروفیل متر برگ گیاه کنجد، تحقیقی در گلخانة تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به‌صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل ترکیبی از پنج سطح مختلف شوری (2/4، 4/4، 6/4، 8/4 و 10/4 دسی‌زیمنس‌برمتر) و چهار ژنوتیپ  کنجد (جیرفت، دزفول، مغان و برازجان) بود. نتایج نشان داد که شوری اثر معنی­ داری بر خصوصیات مرفولوژیک و محتوی کلروفیل برگ داشت. خصوصیات مرفولوژیک همچنین تفاوت معنی­ داری را در بین ژنوتیپ­ های کنجد نشان دادند. تنش شوری باعث کاهش معنی داری در میزان دانه و اجزای عملکرد تک بوته، وزن کل، ارتفاع، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوائی گیاه گردید. کمترین مقدار دانه در بوته در سطح شوری 4/10 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. عدد کلروفیل متر نیز متأثر ازتنش شوری بوده و با افزایش شوری تا سطح 6/4 دسی‌زیمنس‌برمتر، افزایش عدد کلروفیل مترمشاهده گردید، البته با افزایش سن، از مقدارکلروفیل برگ و درنتیجه عدد کلروفیل‌متر قرائت شده کاسته شد. نتایج نشان داد که در غلظت‌های بالای نمک، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوائی در ژنوتیپ مغان از سایر ژنوتیپ‌ها بالاتر بود. با افزایش شوری، میزان افزایش عددکلروفیل‌متر ژنوتیپ‌ مغان بسیار بیشتر از سایر ژنوتیپ‌ها بوده و افزایش مقدار شوری در این ژنوتیپ کمترین تغییرات در وزن دانه تک بوته و اجزای عملکرد را نشان داد. بنابراین به نظرمی‌رسد که در میان ژنوتیپ‌های مورد بررسی، ژنوتیپ مغان می‌تواند به عنوان ژنوتیپ مقاوم به شوری مورد بررسی میدانی قرار گیرد.fa_IR
dc.format.extent348
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه بیرجندfa_IR
dc.publisherUniversity of Birjanden_US
dc.relation.ispartofتنش‌های محیطی در علوم زراعیfa_IR
dc.relation.ispartofEnvironmental Stresses in Crop Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22077/escs.2010.71
dc.subjectتنش شوریfa_IR
dc.subjectوزن خشک کل گیاهfa_IR
dc.subjectکنجدfa_IR
dc.subjectنسبت ریشه به اندام هوائیfa_IR
dc.titleتأثیرسطوح مختلف شوری بر عملکرد و اجزای عملکرد تک بوته، خصوصیات مورفولوژیک و میزان کلروفیل برگ گیاه کنجد (Sesamum indicum L.)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری اکولوژی گیاهان زراعی، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.citation.volume2
dc.citation.issue2
dc.citation.spage119
dc.citation.epage130
nlai.contributor.orcid0000-0001-7539-4081


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد