مبانی فقهی حکم نماز مسافر در مسافت تلفیقیه با فرض عدم رجوع لیومه

Abstract

فقهای امامیه در باب صلاه مسافر که کسی به کم تر از 8 فرسخ برود و در غیر آن روزی که رفته برگردد، به طوری که مجموع رفت و برگشت وی 8 فرسخ شود، سه قول دارند. برخی قائلند که در آن مکانی که یک شب، یا بیشتر مانده است باید نماز را تمام بخواند. برخی دیگر قول تخییر را اختیار کرده اند، به این بیان که می گویند مکلف مخیر است نماز را تمام یا قصر بخواند. برخی نیز می گویند همچنانکه اگر فرد همان روز برگردد نماز قصر است، در اینجا که رجوع لیومه انجام نمی گیرد و همان روز برنمی گردد، نیز نماز قصر می باشد. نگارندگان با بازخوانی مسأله و با تأمل در مدارک هر یک از اقوال، مستندات قول به تمام و تخییر را تام ندانسته و ادله قول وجوب قصر را ادله متقنی یافته و در نتیجه قول به تقصیر را اقوی می دانند.