تأثیر سیاست های تأمین مالی بر هزینه نمایندگی

Abstract

در این تحقیق به بررسی تأثیر سیاست‌های تأمین مالی بر هزینه نمایندگی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. رابطه نمایندگی نوعی قراردادی ‌است که طبق آن مالک، نماینده را جهت انجام امور عملیاتی مامور و در این راستا اختیاراتی درباب اتخاذ تصمیم به وی تفویض می‌شود. با شکل‌گیری رابطه نمایندگی، هزینه نمایندگی، ناشی از تضاد منافع بین طرفین ایجاد می‌شود. هزینه نمایندگی اثر معکوس بر شرکت داشته، از این‌رو شرکت‌ها به دنبال کنترل و کاهش چنین هزینه‌هایی می‌باشند. در تحقیق حاضر برای هزینه نمایندگی از شاخص q توبین به‌عنوان معیار اندازه‌گیری استفاده شده است. تحقیق حاضر از نوع تحقیق کاربردی و هدف از آن بررسی رابطه بین اهرم مالی، سود سهام نقدی و نسبت بدهی شرکت‌ها بر هزینه نمایندگی است. پس از حذف سیستماتیک 186 شرکت به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شده است. در تحقیق حاضر برای وجود همبستگی خطی بین متغیرهای مورد بررسی، آزمون ضرایب همبستگی پیرسون اجرا شده و همچنین آماره دوربین واتسون 1. 822 نیز نشان می‌دهد که در اجزای مدل رگرسیون همبستگی سریالی مرتبه اول وجود ندارد و در کل می‌توان به نتایج براورد شده اتکا نمود. یافته‌های تحقیق حاکی از عدم وجود رابطه بین اهرم مالی و هزینه نمایندگی می‌باشد. همچنن وجود رابطه مثبت و معنادار بین سود سهام نقدی و هزینه نمایندگی تایید گردید. نهایتاً نتایج وجود رابطه منفی و معنادار بین نسبت بدهی و هزینه نمایندگی را تایید می‌کنند.