مزارات شیعه در قصیده تائیه دِعبِل خُزاعی

Abstract

<br />زندگی پر فراز و نشیب شاعر بزرگ شیعی، دعبِل خُزاعی، در دوران امامت چهار امام (امام کاظم، امام رضا و امام جواد و امام هادی:)، و همزمان با حاکمیت نُه تن از خلفای جور عباسی سپری شد. عباسیان در این مدت که نزدیک به یک قرن است، علاوه بر به شهادت رساندن امامان معصوم، قیام‌های شیعی و خیزش‌های سلحشوران حق‌طلب علوی را نیز سرکوب کردند؛ همچنین ‌هارون و متوکل هر یک در زمان خود، برای خاموش کردن مشعل قیام علویان، مزار شهدای کربلا را تخریب، و مردم را از زیارت تربت آنان منع کردند.<br />دعبل اشعار زیادی در مناقب و مراثی خاندان پیامبر9 و در هجو دشمنان اهل‌ بیت: سروده؛ اما قصیده «تائیه» مدارس آیات، مشهورترین و بلندترین شاهکار او در این موضوع است. چکامه تائیه دعبل علاوه بر ارزش‌های فکری، اعتقادی، تاریخی، سیاسی و ادبی، گونه‌ای مزارشناسی خاندان اهل‌ بیت: نیز هست و یکی از نمونه‌های موفق «ادب المقابر» به شمار می‌آید.<br />کلیدواژه: امام رضا7، دعبل خزاعی، قصیده، مدارس آیات، مزارات.<br /><br /><br />