نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشاهگلی, سامرهfa_IR
dc.contributor.authorمجوزی, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T10:16:26Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T10:16:26Z
dc.date.available1399-07-09T10:16:26Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T10:16:26Z
dc.date.issued2017-08-23en_US
dc.date.issued1396-06-01fa_IR
dc.date.submitted2017-06-05en_US
dc.date.submitted1396-03-15fa_IR
dc.identifier.citationشاهگلی, سامره, مجوزی, محمد. (1396). ترکیبات اضافی محل تلاقی دستور زبان با دانش بلاغت و سبک شناسی(بر پایة کلیله و دمنه). فصلنامه زبان و ادب فارسی, 9(31), 141-165.fa_IR
dc.identifier.issn2008-899X
dc.identifier.urihttp://farsij.iausdj.ac.ir/article_537249.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/378319
dc.description.abstractیکی از امکانات چشمگیر زبان فارسی، در ترکیبات اضافی یعنی در رابطة مضاف و مضاف‌الیه تظاهر می‌کند. به این معنی که از ترکیب مضاف و مضاف‌الیه، همیشه مفهوم واحد و یکسانی به دست نمی‌آید، بلکه روابط مختلفی از قبیل مالکیت، اختصاص، تشبیه و... میان آنها برقرار است و این باعث شده دستور نویسان از دیدگاه‌های گوناگون و ملاک‌های متنوع تقسیم‌ بندی‌هایی از اضافه و انواع آن ارائه دهند که آشفته و نامنظم است و با معیارها و حوزه‌های زبانی و دستوری همخوانی ندارد. در این پژوهش ابتدا به بررسی ماهیّت و ارزش انواع ترکیبات اضافی و همچنین رابطة آنها با دانش‌هایی نظیر بلاغت و سبک‌شناسی پرداخته شده و سپس این ترکیبات در شاخص‌ترین کتاب نثر فنی، یعنی کلیله و دمنه مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجة این پژوهش بیانگر آن است که تقسیم‌بندی زبان‌شناسان از اضافه، بر اساس ملاک‌ها و معیارهای معنایی و ادبی است نه صوری و ساختاری که صرفاً به دستور زبان مربوط شود. همچنین کاربرد آنها در شعر و متون ادبی بیشتر و بارزتر است تا در زبان روزمره مردم  که دستور زبان به آن می پردازد.fa_IR
dc.format.extent436
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندجfa_IR
dc.relation.ispartofفصلنامه زبان و ادب فارسیfa_IR
dc.subjectدستور زبانfa_IR
dc.subjectترکیبات اضافیfa_IR
dc.subjectبلاغتfa_IR
dc.subjectسبک‌شناسیfa_IR
dc.subjectکلیله و دمنهfa_IR
dc.titleترکیبات اضافی محل تلاقی دستور زبان با دانش بلاغت و سبک شناسی(بر پایة کلیله و دمنه)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeعلمی-پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابلfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابلfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue31
dc.citation.spage141
dc.citation.epage165


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد