ژنوگرام روابط خانوادگی در ایران کهن بر اساس شاهنامه‌ی فردوسی

Abstract

هدف: برنامه ریزی برای بهبود روابط اجتماعی در عصر حاضر، بدون شناخت گذشته ناقص است. یکی از منابعی که می‌تواند ما را نسبت به فرهنگ گذشت‌ی ایران آگاه سازد شاهنامه است از آن روی که قوم ایرانی حاصل صدها سال تجربه‌ی زندگی و دستاوردهای خود را در آن گنجانده است. روش: برای شناخت روابط خویشاوندی شاهنامه را برگزیده‌ایم. خویشاوندی را به دو شکل نسبی و سببی طبقه بندی کرده‌ایم و روابط درون هر طبقه را بررسی و تحلیل نموده‌ایم. یافته ها و نتیجه گیری: در میان رده‌ها‌ی عالی جامعه، رابطه‌ی خویشاوندی به‌صورت گسترده بود؛ امّا در میان رده‌ها‌ی متوسّط و پایین جامعه، خویشاوندی به‌صورت هسته‌ای بود. رابطه‌ی خویشاوندی سببی، به اندازه‌ی خویشاوندی نسبی گرم و صمیمی نبود و غالباً برمبنای مصلحت‌اندیشی شکل می‌گرفت.